Twee jaar geleden, toen de Zwitsers van Sam Snitchy op de proppen kwamen met Get Me Wrong, slaagden we er niet echt in om ons in hun muzikale capriolen in te leven. Het klonk allemaal te geforceerd en een beetje te simpel maar dan op een manier die ons niet zo goed beviel.
Matthias Künzler, de man die de woorden produceert voor Sam Snitchy en ook lid is van de bands Tomazobi en Shrizz N Maze, liet het niet aan zijn hart komen en besloot verder te gaan op hetzelfde elan en dat is verhalen uit de goot vertellen waarvoor hij inspiratie haalt uit een kwart eeuw ervaring in clubs allerhande. Hij stond in de clubscene bekend als zowel Melker als Maniporno en maakte onder die namen zelfs een aantal platen.
De beats waarover hij zijn riooljournalistieke epossen vertelt worden voorzien door Marco Fuorigioco die bas, synthesizers en orgel gebruikt om die vorm te geven.
“De Zwitserse anti-dansmuzieksensatie” noemt labelbaas Beatman de muziek van Snitchy die hem meteen van antwoord dient met een nummer dat Bored werd gedoopt. Die verveling straalt van alle nummers op deze plaat af. Minimale no-wave depri shit die aan een gezapig tempo voort jakkert, waarschijnlijk al half uitgeteld in de vroege uurtjes, laverend tussen toilet, bar en een stel te zwaar opgemaakte clubgangers.
Soms klinkt het duo als een zwalpende versie van Sleaford Mods of John Cooper Clarke. Geen maatschappijkritiek of politiek bij de Zwitsers echter. Het zijn eerder vertellingen uit vervallen discotheken met een waaier aan vreemde personages. Een knotsgekke wereld voor herhaling, verveling een eenzaamheid vertaald in een soort dansmuziek die er geen is.
BANDCAMP / WEBSITE / FACEBOOK / INSTAGRAM
