Is het waardig ouder worden of minder slaan en meer zalven? Het parcours dat Sam Johnson heeft afgelegd is er één dat vele muzikanten en muziekliefhebbers doorlopen. Als jonge kid kan het vaak niet hard en luid genoeg gaan, op latere leeftijd gaan de muzikale smaakpapillen echter op zoek naar nieuwe voedingsstoffen. Zo ook bij Johnson die met zijn band Choke Up actief was in de post hardcore scene van Boston. Met zijn soloplaat Along the Dark Edges of Everything bewandelt de man andere muzikale paden.
Met opener Get Lost is de toon gezet, uptempo americana met wat roots invloeden zijn de rode draad doorheen de nieuwe plaat.
De nummers steken kwalitatief goed in elkaar, maar echt overtuigen doen ze niet. Het album kabbelt als een bergriviertje op een gezapig tempo verder maar halverwege de plaat zijn we bij Road Salt even terug bij de les en alert. Het nummer klinkt catchy en qua stemtimbre dachten we even aan Jason Lytle van Grandaddy.
In het tweede deel van de plaat zijn het vooral de uptempo tracks Wildfire – waar de punkroots naar boven komen – en Haunt Me – waar we even de rockabilly-toer opgaan- die weten te bekoren.
Het overige songmateriaal kan leuk klinken bij het kampvuur maar krijgt bij ons niet de vlam in de spreekwoordelijke pijp.