De uit Australië afkomstige Ry X woont momenteel in het Zonnige L.A. waar hij zich duidelijk goed in z’n vel voelt. Unfurl, wat zoveel wil zeggen als zich ontplooien, is z’n nieuwste telg en tevens de opvolger voor zijn debuut langspeler. Het gonst alweer van de ambient invloeden op deze Unfurl. En met de daaruit getrokken single Untold, heeft hij niet alleen een klein hitje op zak, het is meteen een staalkaart van wat er nog volgt op Unfurl. Met occasionele en spaarzame pianopartijen, zware strijkers of kabbelende beats weet hij op één of andere manier steeds zijn zeer breekbare stem te omkaderen. Het resultaat is bij wijlen redelijk betoverend. Het einde van een nummer lijkt dikwijls op het ontwaken uit een roes.
Het vijf minuten durende Body Sun is daar een zeer mooi voorbeeld van. Ook Coven heeft een gelijkaardig effect op ons. De donkere, soms dreunende beats, hebben uiteraard iets weg van een discotheek gevoel. Toch heb je meer de neiging om ze in je toe te laten en te omhelzen dan dat ze je aan zetten tot het maken van enkele danspasjes. Dit is trouwens iets wat voor gans de plaat geldt. Water is één van de donkerdere nummers op Unfurl. De intro is minimalistisch in opzet met quasi enkel stem en piano, maar na een kleine twee minuten laat Ry zichzelf gaan met een technobeat die desondanks het nummer niet direct laat swingen. Op Hounds kan je er echter niet omheen dat Ry leentjebuur gaat spelen bij Bon Iver, iets wat je wel meer door het hoofd schiet als je deze plaat een tweede luisterbeurt geeft.
Op zich is dat niet zo erg want tenslotte kunnen we meestal wel genieten van Bon Iver. En het zijn uiteindelijk ook maar invloeden, Ry slaagt er nog steeds in om een origineel document neer te zetten dat de komende weken zeker prominent de platenkast mag sieren.
