De Rotterdamse postpunkband Rats On Rafts doet, met hun derde langspeler, nu al een gooi naar de prijs voor “langste albumtitel van 2021”. Maar wees gerust, het album klinkt niet zo bombastisch als de titel doet vermoeden. Het viertal debuteerde in 2011 met het new wave getinte The Moon Is Big en in 2015 volgde album nummer twee Tape Hiss. Daarin experimenteerden ze wat met psychedelische invloeden. Door dit laatste album mocht de band mee op tournee door Japan met Franz Ferdinand en stonden ze op grote festivals als het Duitse Reeperbahn en het Engelse Glastonbury.
Op dit derde album evolueert Rats On Rafts verder in hun zoektocht naar imperfectie. Daarbij komen emoties als haat, liefde, wraak en machteloosheid sterker bovendrijven. Liedjes en fragmenten worden afgewisseld, soms in een andere gedaante terugkerend, om dan uiteindelijk een cyclus te vormen. Het album geeft een gefragmenteerde kijk op de belevenissen in de wereld van de band het afgelopen jaar.
Blijkbaar heeft de tournee door Japan wel indruk gemaakt want het album opent met een Oosters getinte intro Prologue Rain en ook in het nummer dat volgt, A Trail Of Wind And Fire horen we Oosterse klanken. Terwijl ze dat later nog eens overdoen met Tokyo Music Experience en Where Is My Dream. We horen wat gelijkenissen met het Siouxsie and the Banshees-nummer Hong Kong Garden. Rats On Rafts steekt dan ook niet onder stoelen of banken dat ze beïnvloed zijn door goth en newwavebands uit de donkere jaren 80.
Met Second Born Child, Excerpt Taken From Chapter 3 en Another Year gaan ze de donker experimentele toer op, terwijl The Rise And Fall Of The Plague en The Disappearance Of Dr. Duplicate lekker hoekig en agressief klinken. Op Fragments klinkt de band dan weer even theatraal als Christian Death in hun jonge jaren. In Part One Long Drought en Part Two Crossing The Desert, horen we echo’s van The Fall en Bauhaus. Gepast wordt het album afgesloten met het theatrale Epilogue Big Poisonous Shadow.
Rats On Rafts brengt met dit album eigenlijk niks nieuws. Ze brengen hun nummers echter met zoveel overgave dat ze toch wel stevig binnenkomen. Hun 80’s gothic geïnspireerde geluid is boeiend, avontuurlijk maar klinkt ook vertrouwt.