Freddie Mercury, Chris Cornell, Kurt Cobain,… Er zijn van die stemmen die vanwege hun bereik of stemtimbre een generatie zonder verpinken kunnen beroeren en tot stilstand brengen. Ook Maynard James Keenan mag zich met zijn stembanden zonder twijfel tot deze lijst rekenen. Van pure onvervalste breekbaarheid tot de aarde zelf op zijn grondvesten laten trillen. Zijn bereik is enorm en hoewel hij dat gigantische bereik veel meer binnen Tool en A Perfect Circle tentoonspreidt dan binnen Puscifer heeft hij met Existential Reckoning opnieuw een parel van een plaat afgeleverd die wij maar al te graag aan onze platencollectie zouden toevoegen.
De Tool-fanboys zullen ons, zonder twijfel, tegenspreken als we beweren dat Maynard James Keenan best wel een bezig bij is maar geloof ons jongens en meisjes het is wel effectief zo. Het verleden heeft aangetoond dat Maynard voor Tool en A Perfect Circle eerder zijn tijd neemt bij de ontwikkeling van nieuw materiaal. Bij Puscifer is het echter een heel ander verhaal. De laatste jaren is het erg duidelijk dat de focus van Maynard, tussen het wijn maken door, toch voornamelijk op Puscifer lag.
De recentste passage van Puscifer in ons Belgenland dateert alweer van 2016 maar wie erbij was, zal zich dit concert ongetwijfeld nog herinneren. Enerzijds vanwege de schitterend muziek maar ongetwijfeld nog meer door het onconventionele voorprogramma in de vorm van Mexicaans worstelen. Ja, je leest het goed ze hadden effectief een worstelring op het podium van de AB gebouwd. Dat Puscifer conceptueel zeker niet onder hoeft te doen voor Tool of A Perfect Circle staat dus als een paal boven water.
Existential Reckoning is de nieuwste worp van Puscifer en telt 12 tracks. Dat het geen gitaaralbum is, hadden we ergens wel verwacht. Puscifer schuwt absoluut geen gitaarnummers maar wie een beetje vertrouwd is met de discografie weet dat hun hart toch vaak en meer en meer bij een elektronisch geluid ligt.
Alle 12 de nummers zijn van een gelijkaardige kwaliteit. Er is geen nummer dat er echt met kop en schouders bovenuit steekt maar van een filler is er tegelijkertijd ook geen sprake op deze plaat. Het album is consistent sterk van het eerste tot zelfs het laatste nummer. Als we dan toch onze favoriete nummers van de plaat moeten kiezen dan zijn dat voor ons de twee laatste. In Bedlamite kan Puscifer ons muzikaal en vocaal echt ontroeren. De harmonieën zijn prachtig, zonder meer! Take Affront vinden we dan weer super omdat we daar Maynard een paar keer horen uithalen en hij een tipje oplicht van de sluier van zijn vocaal potentieel.
Is Existential Reckoning dan zo episch en verrassend als Fear Inoculum? Volgens ons niet. Is Existential Reckoning een vernieuwend geluid als we kijken naar de vorige worpen van Puscifer? Ook hier moeten we eerder nee zeggen, hoewel de elektronische focus nog sterker dan op vorige Puscifer-platen aanwezig is. Moet je deze plaat dan in huis halen? Hier kunnen we niet anders dan met hart en ziel “ja” op antwoorden. Existential Reckoning mag dan misschien wel geen vernieuwend Puscifer geluid brengen, de kwaliteit van het materiaal is zoals steeds, ongeëvenaard. Wie wat bekend is met de discografie van Maynard James Keenan weet dat de man nooit onbezonnen troep zal releasen. De werken die hij met zijn bands maakt zijn altijd weloverwogen pareltjes die met hart, ziel en puur vakmanschap tot stand worden gebracht en dat is ook hier niet anders. In Existential Reckoning word je van het eerste tot het laatste nummer meegenomen op elektronische golven met de rustgevende harmonieën van Maynard en Carina als gids.
Ben je nog niet vertrouwd met Puscifer, waag dan gerust de sprong met Existential Reckoning. Ook de Tool-fans willen we in dezen nog eens extra uitdagen om hun terechte Tool-chauvinisme even opzij te zetten en Puscifer een eerlijke kans te geven.
We eindigen deze recensie graag met een erg toepasselijk citaat uit Bedlamite: “It’s gonna be allright. Everything will be allright.”