Ze hadden ons met single Clarified Budder al laten voorproeven van hun Lunar Gardens. De maan en bij uitbreiding het hele universum laat zoals de titel al aangeeft, z’n licht fel schijnen in de gezamenlijke cortex van deze Canadezen.
Die single is meteen de opener van het album en wordt gevolgd door Gala At The Universe City, volgens onze oren is dat alvast een hemels feestje waar de geesten van Jim Morrison, Hendrix en Curtis Mayfield de boel opluisteren. Heywood Floyd zet eens te meer de jazzy voorliefde van Possum in de verf, maar dan met een in fuzz en wahwah gedoopte gitaar, die pas halverwege kortstondig wat plaats vrij maakt voor lieflijke harmonieuze Lennonesque vocalen. Ook Guest Of The Moon is psychedelische jazzrock zoals we die graag horen.
De funk lag sowieso al een tijdje op de loer, maar bij Leyline Riders slaat hij pas echt toe en dan nog op Kutiaanse wijze en manifesteert zich zonder schroom verder in het luie Moonjuice, compleet met conga’s en Ray Manzarek aan de Rhodes. Wij vinden het een beetje raar dat op het enige moment de zon er aan te pas komt in Dance Of The Eclipse, het de verduisterde versie is, terwijl die song én de afsluitende titeltrack net baden in haar verwarmende stralen en ons doen verlangen naar een cocktailparty op een exotisch strand.
Lunar Gardens is dan ook een behoorlijk zalig album geworden.
