Het is niet ongehoord gebleven, je zat er net als ons op te wachten: de debuutplaat van Peuk! Het voorbije jaar volgde het ene optreden na het andere van deze jonge Belgische sludge/punkband. Wanneer de energieke zangeres Nele al haar stemregisters opentrekt, is het meteen duidelijk: ze ziet er breekbaar uit, maar heeft de attitude van Courtney Love en zij was wellicht diegene die de ballen van Keith Caputo wegkaapte (hoewel Mina Caputo deze ook nog steeds heeft!). Samen met drummer Dave Schroyen (Evil Superstars en Millionaire) en gitarist Jacques Nomdefamille (Heisa) vormt Nele (gitaar en zang) Peuk, de band die we tot één van de meest belovende van het voorbije jaar rekenen.
Een vrouwelijke Mistral gevat in elf nummers. Jawel. Vrouwelijk. Ook al wordt ze geflankeerd door twee mannen die volgens ons testosteronbommen zijn, deze zangeres bezit dat type oestrogeen waar elke vrouw jaloers op is. Overweldigend.
Dof klinkende, lage snaren met een hoog Nirvana-gehalte openen Gargamel, waarnaast ook scheurende gitaarrifs en crazy twists te horen zijn. Wanneer de vocals er bij komen, overstijgt de ruigheid het Cobain-gehalte.
Magpie bulkt van een ‘je m’en foutisme’-sfeer, zowel in de zanglijn als in het geschreeuw dat – bijna onvoorstelbaar toch – uit teder uitziende juffrouw Janssens’ keelgat spuwt. Kortaf en nijdig.
Cave Person is wellicht het nummer waarnaar het artwork op de cover van dit album verwijst. Een tekening van Victor Froyen van een zichtbaar angstige vrouw in een grot die belaagd wordt door een groen monster. De positief klinkende gitaarintro doet niet vermoeden dat er monsters ronddwalen en geeft dit nummer een zeer ironisch kantje. But … ‘Why do you care ? No one cares’.
Het nummer van dit debuut dat we reeds als voorproefje kregen, is Skin It. Ijzersterk met retestrakke drums, stevige gitaren en een chaotische zanglijn afgewisseld met deze mooie zin: ‘You are insane. You’re just like everyone.’
Hoewel voorzien van een catchy ritme, vrolijk klinkend einddeuntje en eindeloos gevonk, lijkt Endless Spark een behoorlijke portie melancholie te bezitten. En daar sluit het tragere nummer Faceless Doll In Voodoo perfect op aan qua stijl. Naast de knappe sound en sfeer, heeft dit nummer ook een erg mooie tekst. ‘And don’t you try to understand.’
Drunk’n Caravan zit doordrongen van de wervelwind die Peuk is en die Peuk veroorzaakt. Rechtdoor. Sterk afgebakende drums en snaren worden deze keer afgewisseld met overvol klinkende, prachtige stukken waarin de drums en gitaren álles vullen. Eén van de knapste nummers op dit album!
Een wild, grungy gitaarnummer is Manipulated Rats ! Shouting vocals en een onstopbaar ritme dat verleidelijk woest is. Wat daarop volgt klinkt bij na lieflijk: Het nummer Koppijn, ‘You don’t have to show me your room, I know I’m gonna leave you soon’. Haha ! Niets is wat het lijkt…
Grote drumslagen volgen in DieDuWa. Een nummer dat verwarring meedraagt. Chaotisch. Heerlijk.
Een rustige gitaarintro opent het laatste nummer Hangman. Eentje met veel emoties. ‘Let it flow, where heads should flow in the meaning of never know’ is de zin die ook de binnenkant van het hoesje siert. Van rust naar een overweldigende uitbarsting.
Peuk is puik. Punt. Het doet denken aan een vuilere, ruigere versie van Nirvana, Sonic Youth en Hole en deze band heeft één van de sterkste frontvrouwen staan tussen twee wilde topmuzikanten. Live is dit een band die ons omver blaast, maar je kan er van op aan: deze plaat heeft hetzelfde effect!
Het titelloze album komt uit op 25 januari en kan je nu reeds bestellen via Bookspoten Bol.
Hou het doosje Rilatine in de aanslag. De kans is groot dat je hier even onrustig van wordt.
Veel kansen om Peuk live aan het werk te zien! Laat er geen enkele ontsnappen en noteer in jouw agenda
21/2: Cosa Nostra – Aalst
05/4: ‘t Hof – Middelburg (NL)
13/4: BarBroos – Gent
26/4: Gebroed – Menen
5/7: Dreef Festival – Tielt
