Dat kan alleen maar gebeuren met iconische bands als Pere Ubu: van zodra openingsnummer Love Is Like Gravity inzet, is de stem van bandleider David Thomas meteen herkenbaar. Ook de voorafgaande korte muzikale intro is meteen onmiskenbaar van de hand van het collectief Pere Ubu. Nu zou je kunnen zeggen: het schijfje bij de hand, dat is gemakkelijk. Wel, zelfs blindelings zouden we de muziek van Pere Ubu meteen herkennen, zo origineel en anders is de band al sinds het prille begin in 1975, toen de band gevormd werd in Cleveland, Ohio.
Jonkies zijn het al lang niet meer maar dat wil niet zeggen dat Thomas niets meer te vertellen heeft. Van de oorspronkelijke bezetting schiet ondertussen niets meer over. Door de decennia heen wisselde die sowieso frequent en dat blijft zo tot op heden. Sommigen blijven een paar albums maar dan verlegt Thomas zijn aandacht, ontmoet anderen en gaat met hen in zee.
In vergelijking met The Long Goodbye, het vorige studio-album uit 2019, schieten Keith Moliné en Gagarin over, terwijl bijvoorbeeld Andy Diagram (The Honkies, Spaceheads, James) opnieuw opduikt. Hij maakte indertijd deel uit van de bezetting van David Thomas And Two Pale Boys, net als Moliné. Michele Temple maakt al meer dan dertig jaar deel uit van de entourage en heeft frequent een belangrijke muzikale rol, terwijl superfan Alex Ward zomaar werd ingelijfd, net als Jack Jones, die Thomas ontmoette in de pub.
Dat geregeld opnieuw opduiken van vertrouwde muzikanten is een constante voor Thomas. Het is vooral zaak wie hij vindt passen bij de muzikale ideeën die hij op een bepaald ogenblik heeft. Deze keer ligt de nadruk niet op het maken van liedjes maar op de omkadering van de teksten van Thomas. Elk krijgt zijn rol toebedeeld en kan er maar beter voor zorgen dat ze goed weten welke noten er dienen te worden gespeeld. Repeteren voor de opnames doet de band namelijk niet. Thomas verkiest een allereerste take in de studio en dat is meteen de finale opname. Bij herhaling is er alleen meer kans op fouten, dixit Thomas.
Dit wetende is het nog des te straffer dat de nummers, tien op de vinylversie, alle zeventien nummers uit de sessie op de cd, klinken alsof iedereen ze al jaren speelt en ze quasi perfect weet te brengen. Aan de andere kant zorgt deze aanpak er wel voor dat deze plaat een stuk experimenteler klinkt dan Pere Ubu normaal al is.
Trouble On Big Beat Street is als het ware de zoveelste reïncarnatie van Pere Ubu, waarbij de band zichzelf opnieuw uitvindt, net als het begrip song. Voor mensen die voor het eerst kennis maken met deze unieke band is de cd versie waarschijnlijk ietwat te veel gevraagd. Thomas was zich daar heel goed van bewust en wilde daarom per se een enkele lp (met tien nummers) en geen dubbel-lp. Wij daarentegen geraken de muziek van Pere Ubu en David Thomas nooit beu en zijn steevast verheugd nieuw werk te horen en dat is ook deze keer het geval.
Geen meezingertjes maar herhaaldelijk luisteren om ’s mans wereld te doorgronden is hier de boodschap. Met een paar flessen rode wijn erbij, zoals Thomas zelf (wij houden het bij pintjes want wijn lusten we niet en we hebben de zegen van Thomas gekregen daarvoor :-)).
Facebook – Instagram – Cherry Red – Pere Ubu Bandcamp – Website
