Pentadox is een instrumentaal trio dat bestaat uit Sylvain Debaisieux, Bram De Looze en Samuel Ber. De drie heren maakten reeds op jonge leeftijd naam in het binnen- en buitenland. Na een eerste project Between voegden ze Bo Van Der Werf en Guillaume Orti toe aan de bezetting. Voor hun nieuw project Fragments Of Expansion hebben ze het oorspronkelijke trio uitgebreid tot een sextet formatie waardoor de klankmogelijkheden een stuk werden uitgebreid.
Nieuwe namen op Fragments Of Expansion zijn: Weston Olencki (trombone, elektronica), Lester St. Louis (cello) en Nick Dunston (contrabas). Muzikanten waarvan Pentadox wist dat ze zowel compositorisch, improvisatorisch en uitvoerend een sterke bijdrage zouden leveren.
Ook werd ervoor gekozen om elektronica te integreren in de muziek waardoor ze hun sonorische identiteit verbreden tot een groter spectrum aan klanken. Met het nieuwe project Fragments Of Expansion, dat alsook de titel is van hun nieuwe album, hebben ze zich geprofileerd als een internationaal lang durend project. Wat begon als een residentie liep uit naar een opname en optreden op Gent Jazz 2019 en nu staan de heren aan de vooravond van hun releasetour.
De leden van Pentadox vonden mekaar in een gemeenschappelijke interesse voor compositie, improvisatie, interactie, experiment. Naast het verbreden van de sonore eigenschappen van de band, willen ze een weloverwogen mix maken van improvisatie en compositie. Meestal ligt een compositie met een structuur of een richtlijn aan de basis van een nummer waarna men vervolgens in of uit dat kader kan improviseren. Pentadox heeft er bewust voor gekozen om net het tegenovergestelde te doen namelijk te vertrekken vanuit de improvisatie om vervolgens de klanken te proberen structureren tot een compositie.
In juni 2019 werkte deze band tijdens een residentie sterk aan de verhoudingen tussen compositie en improvisatie. Het vergde veel inspanning om tot een punt te komen waarin ze tijdens de improvisatorische interactie een duidelijk transitie konden maken naar texturen, melodie, ritme en harmonie. Dit is zeker geen evidente of vanzelfsprekende werkwijze, mede omdat conventionele methoden (denk aan notatie), die ons helpen muziek te verstaan, beperkend zijn tegenover onconventionele speelmogelijkheden.
Dit album eist dan ook van begin tot einde de volledige concentratie op. Het is absoluut geen alledaagse plaat die je zomaar even opzet. De muziek is dermate complex dat je als luisteraar sterk in de schoenen moet staan. Je wordt meegesleept in een onverwachte trip die over heel uiteenlopende structuren en klankspectra loopt. Dat klinkt heel onheilspellend en wellicht is het ook zo, toch loont het meer dan de moeite deze plaat uit te zitten.
Eerst en vooral omdat het niet vaak voorkomt dat je vanuit improvisatie tot compositie komt. Als je aandachtiger luistert is het alsof Pentadox vanuit gedeconstrueerd materiaal een ontwikkeling weet op te bouwen naar wat de eigenlijke compositie zou kunnen zijn. Ook wordt er op subtiele wijze omgegaan met de toevoeging van elektronica. Wat geen evidente zaak blijkt te zijn wordt hier op smaakvolle manier toegepast en draagt mede bij aan het groter totaalbeeld van de muziek. Ten slotte is het magistraal om te horen wat er aan muzikaliteit en mogelijkheden ontstaat op die manier. Denk aan samenspel, sonoriteit, improvisatie, compositie en experiment.
Het is knap om te horen hoe Pentadox grenzen en uitersten aftast en deze weet over te brengen op een smaakvolle manier. Je dient als luisteraar buiten je comfortzone te treden maar wordt hier ruimschoots voor beloond.
Tourdata voor 2020:
31/01 – Handelsbeurs, Gent
01/02 – Kunstencentrum Nona, Mechelen
02/02 – Vrijstraat O., Oostende
05/02 – Flagey, Brussel
06/02 – Rataplan, Antwerpen
07/02 – TivoliVredenburg, Utrecht
12/02 – Schouwburg, Kortrijk
13/02 – De Casino, Sint-Niklaas
15/02 – GC De Muze, Meise
16/02 – CC De Ververij, Ronse
18/02 – De Bogaard, Sint-Truiden
21/02 – CC ’t Getouw, Mol