“Muziek is directe emotie”, vertrouwde een enthousiaste leerkracht ons ooit toe. “Bij poëzie komt de emotie achteraf, nadat je klaar bent met lezen. Bij muziek is ze er meteen tijdens het luisteren.” Pianiste Paulette Verlée bewijst die stelling met verve. Op haar eerste album bespeelt ze vakkundig gevoelige en andere snaren.
Met opener Emergency levert Paulette meteen haar visitekaartje af. Pianotoetsen dwarrelen als sneeuwvlokken terwijl de muziek je meeneemt op wandeling door een verstild landschap. Toch gaat ze niet alleen op pad: Jan Viggria, gitarist van onze favoriete bende lawaaimakers The Guru Guru, borstelt abstracte soundscapes aan haar zijde. De broze, barokke cello die je daar door hoort waaien is van Michel Boulanger.
Samen smeden ze tien ontroerende composities. In February steken de noten hun kopje op als sneeuwklokjes om vervolgens aan het wervelen te gaan in een epische sfeer. In haar perstekst verwijst Paulette naar illustere voorgangers als Erik Satie en hedendaagse inspiratiebronnen Nils Frahm en Ólafur Arnalds, maar de cinefiel in ons denkt meteen weemoedig aan legendarische soundtracks van Joe Hisaishi (Kikujiro) en Yann Tiersen (Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain). Misschien moeten we zelf maar eens het scenario pennen voor een vertederende coming-of-agefilm, met Paulettes muziek als leidraad.
Morning Face spelen we al anderhalf jaar in allerhande playlists en blijft ons favoriete nummer van dit album. Hier vloeit Paulettes pianospel gretig over de grenzen van de jazz. Maar wie heeft nood aan afbakeningen en genres als je ook gewoon kan gaan zitten en genieten? Anders mis je misschien de briljante climax, waarin de gitaar een sleutelrol opeist.
Daarna krijgen we zeven van de tien nummers nog eens te horen. Alleen voor piano en strijkers deze keer, zonder elektronica en gitaar. Smullen voor muziekdetectives die de meerwaarde van elk detail willen ontdekken, wij waren al tevreden geweest met de originele tien. Gelukkig hoeft het geen of-of-verhaal te zijn: Paulette heeft zoveel zin in muziek dat ze ons beide versies van haar nummers gunt. Voor nog meer directe emotie.