Pascal Plantinga is een vreemde eend in de bijt van het Nederlandse muzieklandschap en dat niet alleen omdat hij ook filmmaker is. Hij brengt zo nu en dan een plaat uit, te beginnen met A Hammer A Day Keeps The Headache Away (2003). Voor die titel alleen al zochten we die plaat indertijd op en we leerden meteen dat hij beïnvloedt is door weirdo’s als Der Plan en vooral Pyrolator.
Wat blijkt. Beide heren zijn goed met elkaar bevriend en Plantinga werkte langdurig en veel met electronica-pionier Pyrolator samen. Het verklaart het cinematografische en tegelijk speelse en dwarse van veel van zijn werk. Hij werkte trouwens met nog wel meer interessante mensen samen, waaronder Martin Bisi, Hauschka, Gary Lucas en Guy Klucevsek.
Nu is er dus een vijftien nummers tellende nieuwe plaat (dertien op de cd) die de verhalenverteller in hem naar boven haalt. Future jazz en bevreemdende klanken larderen de verhalen over een verlichte hula-danseres, een ontmoeting met een zingende taxichauffeur of een gedesillusioneerde Miss California.
Plantinga houdt van dit soort figuren en wil hen een klankbord bieden door hun verhalen een muzikale omkadering te geven die de vreemde levens van dit soort mensen een andere dan een doorsnee invulling te geven. Dat uit zich uiteraard in veelal niet voor de hand liggende muziekjes, waarin hij zijn muzikale verbeelding helemaal kwijt kan. Autobiografische anekdotes in een soort electrojazzpunk gegoten en toch verschuilt er zich een singersongwriter in Plantinga, want dat is zijn echte sterkte: straffe verhalen vertellen alsof het niets is en ze in een bad van wulpse en speelse muziek onderdompelen. Avant-pop voor degenen die wel eens wat anders willen horen.
