“Straight From the Heart” dat is wat Akokán eigenkijk betekent. Het is een Yoruba-woord (West-Afrikaanse stam) dat in Cuba blijven hangen is, dat op zich een geweldige interessante smeltkroes van stammen, volkeren en etnische onzuiverheden is.
Muzikaal leverde dit in het verleden al heel veel prachtige deuntjes op en met Orquesta Akokán kunnen we er daar nog wat meer goede muziek aan toevoegen.
De Cubaanse muziek kreeg een ferme boost toen Ry Cooder de Buena Vista Social Club een jaar of twintig terug in de schijnwerpers plaatse. Sindsdien is het ieder jaar een komen en gaan van latin- en salsakoningen en mag deze muziek op geen enkel zomers openluchtfeestje ontbreken. Samen met de songs van de Buena Vista Social Club werd ook de mojito in ere hersteld, iets waar ondergetekende niet rouwig om is.
Orquesta Akokán is een big band in de goede oude traditie van de Cubaanse orkesten met tal van hooggeplaatste gast muzikanten. Leden van international gekende acts als Los Van Van, Irakere en NG La Banda maken deel uit van het orkest dat onder leiding staat van José, “Pepito” Gomez: een Cubaanse vocalist met een grote reputatie.
Samen met pianist Mike Eckroth en producer Jacob Plasse vormt Gomez de kern van deze Cubaanse big band die er alles aan doet om de jaren vijftig stijlen in ere te houden.
Verwacht dus vooral veel ritmes en liedjes die je doen denken aan de hoogdagen van Perez Prado, Arsenio Rodríguez, of Cachao Lopez. De cd staat dan ook bol van de zomerse liedjes, die je meteen een warm gevoel geven en waarbij stilzitten niet echt een optie is.
Opener Mambo Rapido slaat in als een bommetje. Maar meteen weet je ook welk vlees je in de kuip hebt. De song opent met een jazzy piano, plots komen er schreeuwende koperblazers bij en voor dat je het weet staan je speakers vol van de jungle drums.
Tussendoor hoor je nog wat exotische fluiten, een güiro, een koebel en de nooit ontbrekende timbales, conga’s en claves. Een zuiders feestje voor je oren dus. La Corbata Barata toont nog maar eens hoe groot die smeltkroes is. De intro is duidelijk Afrikaans en ook voor een groot stuk van de song hoor je die afro-invloeden er in, maar dankzij de conga in het bijzonder en percussie krijgen we hier een zuiderse toets die aangevuld wordt met de typische blazers. Halverwege gaan we dan perfect over naar een onvervalste son montuno en laten de dansers onder ons alweer een stapje zetten. Op Un Tabaco para Elegua een typische bolero krijgen we nog meer exotische sferen terwijl Otro Nivel het tempo weer gevoelig omhoog jaagt.
Doorheen de volledige plaat krijgen we echter één grote constante en dat is een onmiskenbaar jazzgevoel. De jaren vijftig salsa had heel veel voeling met de Amerikaanse jazz (en omgekeerd) waardoor deze stijlen mekaar danig hebben beïnvloed.
Havanna is nog steeds een broeiend en boeiend nest als het over muziek gaat. De tijd bleef er lang stilstaan, maar muzikaal zat er altijd vaart in Cuba. Ondanks de weinige middelen die ze er hebben werd er altijd gefeest en veel muziek gemaakt door de lokale bevolking en met iedere nieuwe inwijkeling kwam er wel een nieuw streepje muziek erbij.
Daptone Records dat zich van oudsher focuste op soulmuziek en ondermeer de stal was van de betreurde Sharon Jones en Charles Bradley werpt zich via Orquesta Akokán nu ook op de iets minder typische soul muziek van Cuba.