Luminous Dash BE

ONMENS – Doopgrond (Lip Service/Consouling).

Je kent dat heerlijke gevoel, een band die zijn hoogtepunt bereikt? Een groep die je jarenlang volgt, gewoon omdat ze steengoed zijn, en je dan overdonderen met een album waarvan je eigenlijk dacht dat ze er niet toe in staat waren, gewoon omdat hij zo verdomd goed is. Dat is Doopgrond van Onmens.

Het moet ongeveer zo’n vijf jaar geleden zijn dat de twee vrienden Kasper Van Esbroeck en Sigfried Burroughs besloten om als Onmens muziekjes te gaan maken. Iedereen zal in zijn leven wel één of meerdere Onmens-optreden hebben meegemaakt, en er ook van hebben genoten, want het is moeilijk om je niet te laten bedwelmen door de energie van de twee.

Misdracht en Witruimte waren weliswaar twee fantastische platen, maar Doopgrond is (als we het mogen zeggen, en we gaan dat ook doen) van een toch veel hogere categorie. Op iedere track zich opnieuw willen uitvinden wat in genialiteit en diversiteit uitmondt.

Elektro vermengd met gestoorde gitaren, en een stem die klinkt alsof ze net het vagevuur heeft gezien. Kortom, het beste van zich wil geven en daarin nog glansrijk slagen ook.

Doopgrond is een plaat met veel emoties. Soms gewoon onweerstaanbaar grappig zoals het geschifte Teeth. “I Dance For My Money” brult Sigfried, beeld je een paaldanseres in die het noorden kwijt is, zenuwachtig stuiptrekkend op poppy ravebeats. Maar het kan ook de andere kant uitgaan, die van de duisternis. Flourished is gitzwarte industrial met een gezond Ministry-trekje, terwijl Ode het meest aangrijpende is wat Kasper Van Esbroeck en Sigfried Burroughs ooit hebben gedaan. Moeilijk om niet in tranen uit te barsten. Hoewel het geen kwaad kan dat te doen, een paar minuten later sta je de latten van je plafond kapot te stampen op Earthly. You wanna dance with a boy band? Dan maar beter met Onmens…

Onmens durft veel op Doopgrond. Zelfs coldwave-invloeden op Dirt, beeld je gewoon in hoe Slipknot een song van Cure zou behandelen.

Radiovriendelijk gaan we ze niet noemen, maar voor ons klinken songs als Blue Blood of Dorpshond (de intro “I wanna see some fucking circles” alleen al is pure genialiteit) als hits in de oren. Onmens heeft op Doopgrond voor het avontuur gekozen. Niet tevreden met één deurtje binnen te gaan, maar ze allemaal openen. De durf heeft hun één van de platen van het jaar opgeleverd…

Komende concerten:

20/04 Gent, Kolonie

Facebook

Mobiele versie afsluiten