Het Italiaans-Zwitserse Niton lijkt bij elke release nog gekker en avontuurlijker voor de dag te komen. Ontstaan in 2012 is het trio bestaande uit de Italianen Luca Xelius Martegani (analoge synthesizers) en El Toxyque (geluiden van objecten die versterkt worden) aangevuld met de Zwitserse cellist Zeno Gabaglio.
Ze begonnen met het maken van drones maar vonden dat al snel te beperkend. Dan maar improviseren en experimenteren en inmiddels is Niton een gevestigde naam als het draait om onvoorspelbare avant-garde en spielerei.
Elk album gaat alle kanten tegelijk op. Alles is mogelijk. Geen grenzen, ook niet qua geluiden, samples of instrumenten.
Voor 11 besloten ze het over nog een andere boeg te gooien. Elk van de tien nummers werd gemaakt met een andere gast, wat de veelzijdigheid van de drie nog extra in de verf zet. Ondanks de vele samenwerkingen is 11 echter geen veredelde compilatie maar een echte Niton-plaat waarbij de gasten zich in hun muzikale wereld begeven en er hun ding aan toevoegen zonder afbreuk te doen aan de ideeën die Niton hoog in het vaandel voert.
Alle gasten voegen iets toe aan de opzet van dit Niton, van minder bekende muzikanten als Julian Sartorius, Boris Hauf en Achille Ateba Mundo tot inmiddels gevestigde experimentalisten als Olivia Louvel, Andy Moor en Peter Kernel en de reeds een eeuwigheid meetoeterende avonturist John Butcher.
Diversiteit troef en toch een samenhangend geheel, het is Niton gegeven. Liefhebbers van avontuurlijke en grensverleggende elektronica kunnen niet om dit trio heen.
