OLIVER SPALDING – Novemberism (Monotreme Records)
Of je nu in november per se met de kop naar beneden moet lopen is maar de vraag. Wel als het van de Britse artiest Oliver Spalding afhangt. Maar het is niet alleen de winterblues die hem parten speelt, de 23-jarige kerel ging ook emotioneel door een hel en het zijn die donkere angsten die hij in muziek probeert om te zetten. Elf songs die werden ingeblikt onder het toeziend oog van Ed Tullett, de producer die reeds samenwerkte met Novo Amor. Wie een broertje dood heeft aan stemvervormingen begint beter niet aan deze donkere poptrip. De Brit beschikt wel over een hemelse stem die ergens het midden houdt tussen Jónsi van Sigur Ros en Anohni, toch schuwt Spalding het poptimbre niet. Soms hemels mooi zoals het bijna neoklassieke Golden, terwijl Bow Creek het dan weer van zijn 80’s-synths moet hebben. Hoewel je vaak het gevoel hebt dat je naar een lege doos aan het staren bent, bezit Spalding wel de gave om je bijna een uur lang geboeid te laten luisteren. Een beetje in de stijl van Frank Ocean en vooral Warhola so to speak… (Didier Becu)