Lange Polle heeft ongeveer alles meegemaakt wat een mens rock-‘n-rollgewijs kan meemaken. En nu komt hij af met een album dat er binnen tien, twintig jaar nog zal zijn. Nog maar net weg bij Triggerfinger en hier verschijnt de basreus met een plaat zonder toegevingen. Het knap geproducete Unguarded Thoughts nam hij op met een rist muzikale vrienden die leest als een who’s who van de Belgische scene.
Er gebeurt veel op Unguarded Thoughts, heel veel. En de plaat werd opgenomen in Pensacola, New Orleans en later het exotische Lier. En toch klinkt zij als één geheel en overstijgt ze tijd en ruimte.
Zingen doet the Lord of Bass niet. Componeren, arrangeren, veel meespelen en producen wel. De Lowriders zorgen voor de rest en zijn Stoy Stoffelen, Matthias Moors, Patrick Cuyvers, Jan Oelbrandt, Alain Louie en Tijs Vanneste plus gastmuzikanten zoals Sam Vloemans, Mario Goossens en Frank Deruytter en vele anderen.
Opener Eight Miles High – het duurde lang eer deze Gene Clark fan doorhad dat dit een herwerking van de psychedelische hit van The Byrds – is een trip van 7 minuten en 42 seconden. We horen in het breed uitwaaiende nummer onaardse stemmen, reverbgitaren en andere mooi geknipte klanktapijtjes.
De single Shimmer and Shine ken je misschien al. Een traag kippenvelnummer met een subtiele Frank Deruytter op sax en een mijmerende tekst. Nog meer psychedelica met het trippy Identical Twins dat klinkt als een hedendaagse versie van de jonge Pink Floyd, toen Syd Barrett in een vat LSD was gevallen.
Waiting for the dragon heeft de samba van Santana, waarboven en waaronder het een en het ander gebeurt. Zoals de wahwah-solo van trompettist Sam Vloemans.
Het rockende Cinnamon Blood zoekt de swamps op die indertijd werden blootgelegd door JJ Cale met knappe pedalsteelsolo’s. My Shangri-la is een postkaart voor de thuisblijvers met een prachtige zonsondergang, wuivende palmbomen incluis. De halfdronken nachtelijke wals Comme dans un film steekt even de zuidelijke taalgrens over. Frans of Engels, maakt niet uit.
Shi-boom shi-boom: Coconut Tree is een lui wiegend zusje van My Shangri-la en Cinnamon Blood.
Het strakke, poppy Evil Dandy leidt ons naar zijn tegenpool Father Death Blues waar menige Johnny Cash op jaloers zou zijn. Deze breekbare meditatie over leven en dood met gastzanger Roland van Campenhout in de hoofdrol is de perfecte afsluiter van een perfecte plaat.