Er vallen de laatste tijd interessante Belgische jazzfusion releases in onze mailbox. Na het schitterende debuut van Karibu Orchestra komt Molten Pinguin hier met een ep op de proppen die toch het beluisteren waard is. De band bestaat uit Pieter Claus (Sinister Sister) op vibrafoon, Dries Geusens (Nordmann) op bas, Jan Ghesquière (Sinister Sister) op gitaar en Jonathan Callens (Imagine Raymond, Wasdaman) op drums.
Molten Penguin laat het experiment versmelten met een traditionele fusion en een post-rock achtig geluid (Tortoise). Het ene ogenblik gaat men voor ouderwets aanvoelende sferen die dan onverwacht tot een brij van uitprobeersels wordt verweven. We kregen de indruk dat de nummers, juist daardoor, een onsamenhangend structuur kregen. Vooral het overheersende vibrafoongeluid van Pieter Claus is er op bepaalde ogenblikken wat te veel aan.
Aan improvisatietalent geen gebrek bij deze muzikanten. Men laat het niet na om hier en daar wat buiten de lijntjes te kleuren. De zweverige gitaren geven de songs een lounge-achtige ondertoon die als een leidraad doorheen de ep loopt. Molten Penguin klinkt onverwacht toegankelijker na enkele luisterbeurten. Af en toe een scheurende gitaar uitspatting met wat elektronica zorgt voor wat extra afwisseling. Met deze ep presenteert de band een versmolten jamsessie van hun favoriete genres.
Dit is geen topper, maar Molten Penguin zorgt voor deuntjes die bij het drinken van aperitiefjes kunnen animeren.