Dat Nederland een broeihaard is voor boeiende black metal is al lang geweten. Onze noorderburen hebben een sterke scène waar experimenteren met extreme muziek bijna dagelijkse kost is. Op die manier vloeit er regelmatig iets interessants binnen.
Meslamtaea hoort al flink wat jaren tot het kransje toonaangevende projecten. Deze band, opgericht door Floris Velthuis (Asgrauw, Sagenland, Annwfyn) hakt zich al sinds 1998 een weg door de wereld van duistere metalen. Met Weemoedsklanten levert Meslamtaea een plaat af die niet enkel hard, ranzig en brutaal is maar ook op de proppen komt met ongebruikelijke experimenten. Floris zorgt nog steeds voor alle muziek. Ward smijt zijn strot er tegenaan en Izzy (Detour Doom Project, L’Amara, …) voegt een flinke portie flugelhorn toe.
Hier en daar wordt geschreven dat de toevoeging van de flugelhorn iets “dark-jazzy” aan het geheel toevoegt. Vergis je echter niet. Weemoedsklanten blijft een snoeiharde en genadeloze black metal plaat die bol staat van de misantropie. Na een knappe intro (Weemoed) barst de hel los en slaat Meslamtaea je rond de oren met dissonante riffs, beukende drums en de grauwe strot van Ward, hier en daar afgelost door Kevin Kentie. Wel voegt het geluid van die flugelhorn iets extra toe, een beetje zoals de banjosolo in Myr van Taake maar dan passender.
In overweldigende tracks als Rad Des Tijds of Moegestreden komt dat extra element prachtig tot zijn recht. Helemaal op het einde, bij uitsmijter Uiteengevallen trouwens ook. Daar lijkt de term “black jazz” wel heel toepasselijk. Ook de spoken word van Fraukje van Burg en de saxofoon van Otto Kokke dragen hun steentje bij aan de avant-garde sound van Meslamtaea.
Weemoedsklanken is een plaat die vermoedelijk enkel geschikt is voor de meest ervaren black metal fans in de scène. Nummers als Verstoten en Grauwe Muren hebben de kracht (en waarschijnlijk ook de intentie) om alle vrolijkheid uit een mens te persen. In dat opzicht is Velthuis alweer geslaagd in zijn opzet: het uitbrengen van een ronduit smerige plaat die geen spaander heel laat van de luisteraar. Toch is dit ook een uitstekend stukje muzikaal vernuft waarbij experimenteren een hoofdrol heeft gekregen. Meer doom, meer mid-tempo en meer ietwat exotische instrumenten. Daarom alleen al is dit een absolute aanrader. Er zijn immers al talloze ronduit smerige black metal albums op de wereld, dus af en toe mag er wel eens eentje bovenuit steken met een unieke sound.
Weemoedsklanken is op cd en vinyl verkrijgbaar via het Belgische Babylon Doom Cult Records.