Met een titel als Grotesque voor zijn achtste release, heeft Mathlovsky blijkbaar veel zelfvertrouwen, of is hij zéér moedig. Deze all-round artiest en multi-instrumentalist duikt op in projecten in verschillende genres. Is het nu solo met harde techno, of als
vellenmartelaar bij de black metal band Kuar Nhial . Niets houdt Mathlovsky tegen om zichzelf in deze sterk variërende muziekstijlen te ontwikkelen.
Op Grotesque omarmt Mathieu Mathlovsky zijn favoriete stijlen. Hij creëerde een mengeling van rave, elektro en hiphop. Uit een 800-tal op hiphop gebaseerde tracks distilleerde hij twaalf nummers voor dit nieuwe album. Grotesque start met Rottweiler Inc. Met zijn typische breakcore stijl pompt Mathlovsky de plaat op gang. Flitsend en krachtig voorzien van alle blieps en samples. Op Cop Society komen de hiphop invloeden boven en worden de rap vocalen door Amazumi (De Nieuwe Lichting 2017) en Owen Perry Weston (Coely, Ndugu) lustig gebracht. Op het donkere Creative Violence wordt dit nog eens herhaald.
De originele aanpak in het mixen van deze diverse stijlen is niet zo toegankelijk. De nummers op Grotesque zijn heel gevarieerd maar missen een duidelijke richting. De op rave en breakcore gebaseerde tracks, o.a. Archibald en Battery Anthem ’89, zullen zeker gesmaakt worden op rave party’s. Vortex (feat. Barzz) gaat volledig de mist in door het irritante en zéér geforceerde rappen. Ook het nummer Dishwasher XL raakt kant noch wal. Het te simplistisch gesample verwekte een cynisch glimlachje op ons gezicht.
Met Classic Science Fiction (met Kunde) krijgen we (eindelijk) een aanstekelijk rapnummer met een lekkere basloop. Het nummer wordt bijgekleurd door allerlei elektronische effecten en neigt naar The Beasty Boys. Orphe is terug een echt Mathlovsky breakcore nummer met een krachtige atmosferische ondertoon. Owen Perry Weston mag op Vulture Icon nog eens zijn beste kunnen laten horen. Het Cypress Hill-achtige liedje drijft op mysterieuze en donkere elektronica. Mathlovsky eindigt Vulture Icon met een korte maar hevige drum ’n bass outro.
De grootste verrassing op deze wisselvallige uitgave is het laatste nummer Echoes (with Gregory Simons & Claire). Een jazzy piano begeleid door een bossa-nova-achtige engelen stem laat een totaal andere kant van Mathlovsky zien. Dit rustige, zweverige stukje brengt toch enige vrede in deze nogal moeilijk te verteren release. Enige openheid en tolerantie zijn nodig om Grotesque door te kunnen slikken. Geen spek voor ieders (hiphop) bek.
https://mathlovsky.bandcamp.com/
