L.I.L.Y staat voor Like I Love You en bezingt naar eigen zeggen verhalen over de liefde in al haar facetten. Na haar klassieke vioolopleiding besluit Lily Moons de studio in te duiken om haar nummers op te nemen, een samenwerking met producer/muzikant Nicolas Rombouts (ex-Dez Mona, Matt Watts,…) resulteert in haar debuutalbum L.I.L.Y.
L.I.L.Y combineert invloeden uit de elektronische popmuziek en haar klassieke achtergrond. Drumcomputers, synthesizers en elektronica worden gecombineerd met rijke harmonieën en authentieke instrumenten. De soms obscure industriële sfeer die het album uitademt versus de etherische, breekbare stem van L.I.L.Y balanceert zoals ze het zelf mooi uitdrukt: tussen droom en werkelijkheid, schaduw en licht, pijn en troost.
The Sea start minimalistisch met fluweelzachte vocals en subtiele elektronische soundeffectjes die geleidelijk aan uitgebreid worden met gitaar en een indringende synthloop naar bekoorlijke fluisterpop. Under These Dark Skies is dan weer doordrenkt van uitgepuurde klanken. Een akoestische gitaar en dromerige vocals van L.I.L.Y. meer niet. Dat het niet altijd bombastisch of veelgelaagd moet zijn bewijst de zangeres met deze mooie luistermuziek.
De jonge muzikante is ook niet bang om te experimenteren en dat resulteert dan in Dance Me. Een organisch nummer met een tempo dat het ritme van een bonzend hart lijkt te volgen. De psychedelische geluidseffecten en de meerstemmigheid met de zware mannenstem hebben een hypnotiserend effect. Dit soort nummers maakt ons benieuwd naar meer.
De klassieke scholing van Lily Moons laat zich horen in de weldoordachte opbouw van de songs en de mooi afgewerkte composities. Experimentele elektronische popmuziek die thuishoort in het rijtje van Maya’s Moving Castle en Hydrogen Sea. Jong, veelbelovend talent om in de gaten te houden.
