Liefhebbers van gitaarrock-en-wat-daar-zo-allemaal-bij-komt-kijken: opgelet! Want dit is Monroaw; ze kozen die naam vanwege een zelfgekozen verbintenis tussen Marilyn Monroe en ‘rauw’ maar het is hun naam en gij nu.
Het zijn geen jonkies meer; sporen werden verdiend bij The Heavenly Fish, Dogfish, The Chromosomes en vele anderen. Ze kunnen spelen.
“When you’re sad you can’t cry so throw some sand in your eyes”, klinkt het ergens en dat klinkt beter dan… oh fuck, verzin zelf iets. We gaan het hier niet allemaal voor jou doen, compris? Enkel dit: Monroaw hoort binnenkort ook op jouw podium te staan. Want daar horen ze en jij hoort hen: de teksten van Wim Vopo snijden hout om vast te houden, je drijvend te houden voor we met vereende krachten vergaan. Maar er is hoop, er is de eenzaam roepende uit de woestijn: Monroaw.
Hans Verhoeven