Laura Y maakt muziek voor films die niet bestaan. Laura Y (spreek uit als ‘why’ ) is de artiestennaam van de Antwerpse muzikante Laura Janssens. Jupiter 26 was haar debuutalbum. Met Tsakalof 18 brengt ze een tweede album uit. We horen negen korte stukken pianomuziek: ingetogen, mijmerend, getemperd, voor wie rust en verstilling zoekt.
Ze omschrijft het nieuwe album als een ingebeelde soundtrack bij de periode dat ze in Thessaloniki woonde. Portretjes van het alledaagse leven, van haar ervaringen en ontmoetingen. Met haar buurman (Ali, My Neighbour), of met straatkatten waarvan ze er eentje adopteerde (Stray Cats). Een stuk over een bos enkele straten van waar ze woonde (Cedar Hill / Şeyh Su), of eenvoudigweg over regenschermen (Umbrella’s of Thessaloniki) of granaatappels (Pomegranate Greeting).
Buitenbeetje op het album is de muziek die ze schreef bij een scene uit Man With A Movie Camera, een stomme film uit 1929 van Dziga Verov, die een dag toont uit het leven in een grote Russische stad. Haar droom is om filmcomponiste te worden. Ryuichi Sakamoto noemt ze als inspiratiebron.
In een interview met dwars (een studentenblad van de UA) zegt ze geen voorliefde te hebben voor het experimentele: “Ik wil niet vernieuwend zijn, ik wil vooral authentiek zijn.” Ze wil zich verdiepen in de klassieke piano voor ze zich aan andere genres waagt. Dat dit boeiende samenwerkingen kan opleveren, bewijst ze alvast met Little Girl waarop een improvisatie op elektrische gitaar te horen is van Catherine Smet (aka BLUAI, bandlid van Nibiru).
Laura Y maakt minimalistische pianomuziek, zonder te verzanden in zweverigheid en eindeloos herhaalde patroontjes. Dit soort muziek zit in de lift, denk maar aan Wouter Dewit, die via afspeellijsten een enorm publiek bereikt. Maar iets zegt ons dat Laura Y beide voeten op de grond houdt en gewoon mooie muziek wil maken.
