Wie niet vies is van een pakje kitsch is bij Las Dallas aan het juiste adres. Dit viertal uit Herenthout speelt naar eigen zeggen Duitstalige rock-‘n-roll onder het motto: Laut und Schmutzig. Vorige maand kregen we een eerste voorsmaakje van het album met de single Wiederan waarop deze kempenzonen flirten met synthpop en new wave. Het is dus duidelijk dat deze band blijven hangen is in de jaren 80, de groepsnaam en de sound is het overduidelijke bewijs.
Het enige probleem is misschien dat we in de jaren 80 fijne Deutsche Welle hadden zoals D.A.F., Grauzone, Kraftwerk en Die Krups en de kitchpunk van Nina Hagen maar van onze Oosterburen kregen we ook onzin als Modern Talking, Scorpions en Nena. De mannen van Las Dallas brengen een combinatie van al deze bovenstaande bands. Wat wel eens tof (en lachwekkend) is voor even maar na een paar nummers blijft deze gimmick niet boeien.
Is het omdat we geen heinwee hebben naar de Duitse bands van de jaren 80 of omdat Las Dallas geen goede nummers maakt? De nummers zijn op zich niet slecht, er zit genoeg diversiteit in maar we horen veel clichés uit de jaren tachtig die nu wat gedateerd klinken. Om dat tien nummers lang vol te houden is wat teveel van het goede. De Duitse teksten (met Nederlandse tongval) zijn zo sloganesk, dat we er niet echt de humor van inzien.
Rammstein flirt ook met kitsch en humor maar dat is toch van een ander niveau dan Las Dallas. We kunnen begrijpen dat deze band uit Herenthout op festivals voor een komische noot kan zorgen, maar deze langspeler is iets te zwak om te blijven boeien. We moeten Willy Sommers dan ook maar geloven toen hij in de jaren 80 zong: “Dallas is ook niet alles”.