Eigenlijk waren we wat van onze melk toen we deze nieuwe van L’Ame Immortelle op de redactie binnen kregen. Niet zo zeer van de kwaliteit (dus dat weet je ook meteen), maar we hadden eigenlijk niet gedacht dat het Oostenrijkse duo nog met wat nieuws voor de dag zou komen.
Sinds 1996 één van de exponenten van de Neue Deutsche Härte (een soort van EBM-stijl met Duitse vocals). En het moet gezegd worden, met een paar zeer interessante parels op hun palmares: Lieder Die Wie Wunden Bluten, … In Einer Zukunft Aus Tränen Und Stahl en Dann Habe Ich Umsonst Gelebt.
De laatste jaren zat er echter sleet op de formule en ging het succes van Thomas Rainer, Hannes Medwenitsch (ondertussen al weg) en Sonja Kraushofer alsmaar bergaf. Probleem is dat de formule van de schone (Sonja zingt engelachtig) en het beest (Thomas brult) volledig uitgemelkt raakte. Een bemerking die je nog meer maakt tijdens het horen van deze nieuwe.
Uiteraard worden de pijlen gericht op het zwarte publiek, en hoewel je hier en daar een nummer hoort dat een fijn clubhitje zou kunnen worden, is dit vooral eenheidsworst en een plaat die net iets te vlug in elkaar is geblikt. En voor wie een broertje dood heeft aan Duitse teksten is het dubbel opletten geblazen, want vaak komen de songs in het vaarwater van de alom gevreesde schlager. Het vet is van de soep en de smaak is ver te zoeken.