Ornithologen zullen ongetwijfeld met een natte broek en veel trots weten te vertellen dat een kookaburra een ijsvogel is die in het vakjargon ook wel eens als een lachvogel aangeduid wordt. Tot dusver hebben we geen ambities om schrijfsels te verzinnen over onze gevederde vriendjes, en dus hebben we het uiteraard over het Belgische garagerockviertal dat een paar jaar geleden besloten heeft om als Kookaburra door het leven te gaan.
Na een eerste geslaagde missie (de ep Mystery Girl) doken de vier opnieuw de studio in om onder Gazer Tapes-vlag een tweede ep uit te brengen. De cover van Kid Kite Bike toont meteen aan waar het hem bij deze jongens om draait: fun, en veel fun zelfs, maar ze weten verdomme goed waarmee ze bezig zijn.
Vier songs staan er op deze single. En het is meer dan zo maar de versterkers open draaien en er wild tegenaan gaan, want Mads D’Hulster, Dimitri De Backer en Joren Verhaegen bezitten de kunst om een krachtige song te schrijven. We durven zelfs zo ver te gaan om de openingsknaller Psycho Mind Girl als een undergroundparel te omschrijven, en dan nog wel één met een instant classic-niveau. Een heerlijke diepe bas, lekkere fuzz, zeg maar een psychedelische popmeezinger met de klasse van The Stooges.
Blue Man is wat vetter, even luid, en zoiets als het bezingen van de lof der zotheid. Noem het voor ons part Pallieter-garagepunk, een schitterende benaming die we net hebben uitgevonden als je het ons vraagt, maar het is nu eenmaal muziek die je blij maakt en je doet beseffen dat het leven best kan meevallen op deze planeet! Geldt ook voor The Kidkitebike dat door je gehoorkanaal gejaagd wordt, eens je het plaatje omdraait. Een meer dan lekkere fuzz-sound! Good Till The End sluit het festijn af. We gaan ons niet bezondigen aan het cliché door te zeggen dat de titel perfect is gekozen, maar luister zelf en laat je meedrijven door dat perfect heerlijk gitaartje. Kookaburra, wie heeft het nog over die vogel?