Tien jaar na de vorige release, Pirohia, dat net als de twee platen die eraan voorafgingen uitkwam bij Golden Antenna, komt het trio Kerretta als het ware uit het niets met een volledig nieuw album.
De band uit Tāmaki Makaurau, Aotearoa / Nieuw Zeeland, of Auckland, Nieuw-Zeeland als buitenstaander of gewone sterveling; brengt steevast instrumentale postrock waarmee ze, zeker in hun thuisland, een pioniersrol vervulden. Ze kregen er zelfs prijzen voor indertijd, en afgaand op het kersverse Angelm zullen ze in Nieuw-Zeeland, en bij uitbreiding in de postrockscene van het universum nog steeds tot de top behoren.
Waar veel bands in het genre typische genreplaten maken die inwisselbaar zijn met hun ander werk of de platen van gelijkaardige bands is dat bij Kerretta heel wat minder het geval.
Ze hebben een soort conceptplaat gemaakt, al blijft alles instrumentaal, over Pangea (het supercontinent dat bestond tijdens het einde van het Perm en het Trias), verschuivende tektonische platen en de wonderen der natuur. Dat alles hebben ze omgezet in acht epische nummers met titels als Until The Atlas, Fire Over Eurasia en Oceania.
Maar uiteindelijk gaat het gewoon over de deuntjes zelf en die klinken heel aardig. Postrock met heel veel power gebracht, divers, uiteenlopend en met zeer leuke melodieën en riffs. Aanstekelijk bijna en waar het op plaat al behoorlijk indrukwekkend klinkt en recht in ons bakkes, is het live op een podium ongetwijfeld een nog overweldigender ervaring omdat de kracht van de instrumenten dan nog steviger binnenkomt.
Kerretta blijft een zeer gedreven trio met veel ervaring dat zich niet echt beperkt tot het postrockgenre maar poogt dezelfde daadkracht naar het publiek van de stevigere stonerbands over te dragen, met of zonder paddenstoelen.
DUNK! Records – Facebook – Instagram – Bandcamp