Er zijn zo van die platen waarvan je denkt: “Kijk, die is best in orde, niets mis mee, het kan er allemaal goed mee door, zelfs de stem”. Dat zijn tegelijk van die platen die we morgen alweer zijn vergeten omdat ze net niet goed genoeg zijn om te beklijven, een streepje in ons geheugen te trekken of ons te betichten van aankomende dementie (we lazen net Laatkomer van Dimitri Verhulst) als we morgen niet meer weten dat Julie Christmas een nieuwe plaat heeft gemaakt.
Christmas kennen we uiteraard van haar noiserockband Made Out of Babies en van de alternatieve superband vol postmetalhoofden Battle Of Mice met onder meer Josh Graham (ex-Red Sparowes, A Storm Of Light) en Tony Maimone (Pere Ubu, Red Crayola).
Stormachtig was het minste dat er kan gezegd worden over de relatie tussen Graham en Christmas, wat resulteerde in haar solodebuut The Bad Wife in 2010. De titel geeft al aan dat er wel een en ander scheelde aan de interactie tussen de twee, waardoor de band uiteraard ook ten grave werd gedragen.
Nu is er haar tweede soloplaat, na even opgedoken te zijn bij Cult Of Luna.
Aan haar muzikanten ligt het alvast niet dat we niet goed weten wat we met het album moeten aanvangen. Gitarist/zanger Johannes Persson (Cult of Luna), drummer Chris Enriquez (Spotlights), bassist/producer Andrew Schneider (Kenmode/Unsane), gitarist John LaMacchia (Candiria) en keyboardspeler Tom Tierney (On the Might of Princes) leggen een degelijke en gruizig noiserocklaagje, waar zo nu en dan wat shoegaze en indie om de hoek komt piepen.
Christmas zelf schreeuwt en tiert nog even fel en oorteisterend als voorheen, haar teksten uitspuwend die grotendeels over haar eigen kijk op haarzelf en haar omgeving gaan.
Allemaal pluspunten maar ergens klopt er iets niet. We gaan nog een paar keer luisteren. Misschien valt het eurocentje uiteindelijk wel. Een groeiplaatje zoals het eufemistisch wordt getypt.
