Kudo’s voor de Zuid-Koreanen, de slotceremonie van de Olympische Winterspelen in 2018 werd muzikaal opgeluisterd door Jambinai. Geen K-pop maar postrock die de aloude muziek van het land liefkoost. Beïnvloed door bands als Metallica, Mogwai en Sigur Rós mogen we in het geval van Onda spreken over een nogal overweldigende natuurkracht.
Onda is Zuid-Koreaans voor ‘komen’ en Spaans voor ‘golf’ en dat is niet geheel toevallig gekozen. Jambinai wil met deze plaat de luisteraar overspoelen en maakt dat statement makkelijk waar, al geven ze daarbij wel fijntjes mee dat aan het einde van de duisternis, pijn wordt omgezet in een heldere schittering die over de mens zal neerdalen. Deze plaat presenteert zich dan ook als een filmisch natuurspektakel waarbij onheil en pracht een onwrikbare symbiose vormen.
Dit is een plaat die als geheel beluisterd moet worden. Liefst met de ogen toe zodat je verbeelding in al zijn facetten geprikkeld kan worden. Jambinai speelt niet alleen met de basiskenmerken van de postrock, door de combinatie met traditionele instrumenten creëert het een pak extra dimensies. Into The Woods evolueert daardoor langzaam van een bijna feeërieke wandeling in een Aziatische woud tot een vlucht doorheen een razende orkaan. Om, toegekomen in de windstille kern, opnieuw tot jezelf te kunnen komen. Wie heil zag in The Black Heart Rebellion zal zonder meer verknocht raken Jambinai en vice versa.
De Koreanen tonen zich meester in het tegen elkaar uitspelen van extremen in een uitermate boeiend klankspel. Wanneer daar, zoals in Sun. Tears. Red., nog een portie koleirige Koreaanse stemmen aan worden toegevoegd, wordt ook onze eigen innerlijke geldingsdrang aangewakkerd. Het sterkt ons om te vechten voor onze idealen van verbinding in een gepolariseerde samenleving. Naast onze persoonlijke oorlogsverklaring is er ook die van Event Horizon; een tactisch steekspel tussen oerkrachten waarbij de haegeum – een traditioneel Koreaans snaarinstrument – moeiteloos de rol van protagonist op zich neemt.
Titeltrack Onda maakt alle, aan zijn naam gekoppelde, verwachtingen waar. Er wordt een esthetisch spanningsveld gevormd tussen de verkenning van alles wat duister is en de hoop dat net die eruptie van kwade krachten tot een hernieuwde levenslustige wind zal leiden. Beklijvend zonder meer. Wat ons betreft is Onda voorlopig dan ook dé plaat van het jaar. Begeesterend, prachtig, dramatisch, robuust, verfijnd, slopend maar finaal met een helend karakter. Het leven zoals het is…
Jambinai live aan het werk zien kan op 31 mei op het Best Kept Secret Festival of op 5 juni in de Ancienne Belgique