Dat hij gepassioneerd is door muziek maken is duidelijk, want de man achter Ivolve drumt sinds zijn veertiende. Sindsdien speelde hij in verschillende bands. Sinds 2002 bijt hij zich vast in rappen en steeg de liefde voor elektronica en lyriek duidelijk. Zijn sound wordt als pandemonium-hop benoemd: wilde, experimentele storingen en luidruchtige verwarring tussen dance-, triphop-, rap-, noise- en met darkelectro-elementen. Ondertussen heeft deze jongeman maar liefst 14 albums op zijn palmares.
Het album Verloren Woorden is eigenlijk een geoptimaliseerde remaster van zijn allereerste solo-demo Begraven Tijdperk (2006-2007), waarop je de puurheid van de artiest die rapvaardigheid begint op te bouwen, hoort.
Het spook in je hoofd, de angst in je gedachtegang klinkt dreigend donker en overweldigend door een heerlijke woordenstroom in Luister Goed. Noisy, grauw en snijdend. Van bij het tweede nummer al merk je dat het puren uit verschillende genres één van Ivolves kwaliteiten is. Metalgitaren openen Metaforen, waarop hij rappend tegen dubritmes een geheel eigen stijl neerzet. Durf en onvoorspelbaarheid maken dit een razend interessant album. Want hoe hard ze bij de vorige track klonken, zo zacht klinken de snaren in Reden. Veel natuurlijker, akoestischer begint dit nummer dat bulkt van emotionaliteit.
In de clip lezen we “1902, voor de heruitvinding van de platte aardbol” en toch klinkt het zeer hedendaags herkenbaar. Verdwaald laat experimentele rebellie horen in een chaos van niet te stoppen samples die in een voorgeprogrammeerde maatschappij gewoon blijven doorgaan, terwijl daar zware drumslagen als tegengewicht aan gegeven worden. “Je luistert niet naar de maatschappij en de maatschappij ook niet naar jou, is dat nou niet kut?”
Zijn stem klinkt grimmig, bijna verveeld, waarmee hij in dissonante klanken en pittige ritmes de vergankelijkheid van de oude Boem Box neerzet. “Haal cultuur uit de verlaten schuur.” De duidelijk aanwezige, verborgen boodschappen ontdekken in zijn teksten triggert! Tijd Is Duur (feat. Frietboer) lijkt een donkere minimal track, ontdaan van overbodige instrumentale opvulling. Toch is dit een heerlijk complex opgebouwde track. Niet Geript en toch lijkt dit nummer vol geripte samples te zitten, hoewel het ook een auditieve illusie had kunnen zijn. Een aanklacht tegen het economische stelsel in onze maatschappij. Hoe hij omgaat met stemgebruik en ritme… een authentiek spel dat zich in heel intelligent creatieve resultaten uit!
Percussie-elementen en de zanglijn van Rhani geven deze track iets exotisch. Of je Terugkomt (feat. Rhani) is wellicht een van de meest experimentele nummers op het album. Knap! In Alles Goed (feat. Toon van Lent) trillen de snaren zuiders akoestisch. Gevoelig puur over emoties. Dansritmes, chaos en jawel, de zanglijn van Hazes’ In een Discotheek laten “ik ben een beetje fucked up, maar ik ben mezelf” horen. En zo klinkt het ook: helemaal overhoop gehaald en achtergelaten op de grond, met alleen nog enkele flarden van de voorbije nacht in je hoofd. Bel Een Psycholoog lijkt ons dan een goed advies, maar op Verloren Woorden is dit een van de traag uitgerokken tracks, waarin de tekst volledig tot zijn recht komt binnen niet meer dan een knap ritme-arrangement.
Zelfs binnen zijn unieke geluid, slaagt hij er op eigenzinnige wijze in om nostalgie in Lieve Kerstman neer te zetten. Vol ironie en teleurstelling klinkt deze donkere tristesse. Met pit en ritme rollen de Varkentjesachtige Dobbelstenen. Zwaar en woordeloos wordt je ingepakt door stevig elektronisch werk, met beats en samples die af en toe dramatisch theatraal klinken.
Verloren Woorden bevat uitzonderlijk knap werk van een klankarchitect die daar spitsvondige teksten genadeloos overheen rapt. Een bijzonder artistieke ontdekking voor iedereen die alle grenzen en labeltjes wil loslaten.
En er is nog meer om naar uit te kijken, want op 8 mei verschijnt al een volgende album van Ivolve: Randomize The Insanity.
