Vanuit een zolderkamertje uit het zeer sexy Eizeringen, komt ons de eerste plaat van Irimias Timmerman aangewaaid. Toen we voor het eerst opener Counter Strike 1.6 hoorden, waren we snel verkocht. Simpel en rommelig maar voorzien van een ‘je m’en foutisme’ waar we van houden. Slacker for life.
Grappig ook: “Laura gaf me mijn eerste pijpbeurt in de cinemazaal. En daarna ging ze met haar ouders naar den Italiaan.” En zo passeert er wel meer tekstueel lekkers.
DJ Drugsdealerpark. Het klinkt als een tussendoortje maar er zit meer in. Het toont de gelaagdheid die hij toch in zijn muziek wil en kan toevoegen. Niet zomaar een simpel gitaarriedeltje. Maar weird. Ook Parasieten kon ons bekoren. Het begint als een kampvuur scoutsnummer. Tot je de tekst erbij haalt. Hier is hij de criticasters ook te snel af want hij kondigt het zelf aan: “Ja, ik speel er soms eens naast of zing wat vals. Maar dat trek ik me niet aan.” Wij ook niet Irimias. Jouw muziek is duizendmaal boeiender en oprechter dan veel hedendaagse voorgekauwde kak.
Ons favoriete nummer is Strandcowboy. Opnieuw heerlijk basic en oersimpel. Een zee die ebt en “vloedt”, twee akkoorden en sfeer…. veel sfeer. En o ja, een melodica. Na drie luisterbeurten dachten we plots aan 10CC.
“Ik ben een cowboy, zonder paard of land. Kniediep in het natte zand.” Maffe teksten die verrassend wel passen. We horen het graag. “Is er dan zo veel wind dat niemand mij hoort?”
Iedereen Aan De Powerbanks en Zes In Een Chevrolet bezingen een tristesse. Vreemde maar rake observaties van de buitenwereld. Eenvoudige gitaarliedjes waarbij je voelt dat Irimias soms het liefst alleen op zijn zolderkamertje vertoeft. Die gekke buitenwereld.
Het nummer Baby Brian toont hem als een knutselartiest. Kinderspeelgoed (“Ik ben Hero, ik ben een hond. Woef woef !”) en babygeluidjes vullen de ruimte en hij plakt er een eenvoudig melancholisch gitaartje op. Je voelt je ook aanwezig bij de opnames. Het werkt. En o ja, een melodica. Valencia In Zomerkleuren sluit af. En doet dat prachtig. De zon schijnt nog even door. En zeilt dan door naar de ondergang. Heerlijke outro die ons doet wiegen.
Je leest het, wij zijn nogal fan van dit plaatje. We vrezen alleen dat het diep onder de radar zal blijven dus daarom deze liefdesverklaring. Leg het eens op als je niets te doen hebt. Of in de auto zit. Of de was doet. Je ziet maar. Wedden dat je ook na drie luisterbeurten verkocht bent.
Als we tijdens het beluisteren moeten denken aan Devandra Banhart, Spinvis, ouwe Beck en Daniel Johnston, dan is het voor ons duidelijk. We hebben een Vlaamse lo-fi held! Verbeelding Zonder Verblijfsvergunning B is te beluisteren via Spotify.