We hadden het in de recensie van hun eerste boreling al beloofd dat er al een sequel aan kwam. En voila belofte maakt schuld.
De 8 bit waanzin laat op dit album even op zich wachten tot de derde track Escalating Elevation. Aftrappen doen ze met de grommende bassynth en breakbeat van de titeltrack en de dub en dubstep van When The Hype Dies, we zouden bijna gewag maken van de term poppy. De grappig getitelde stukken Shaken Not Titled en As A Token Of Arpeggiation laten ons alle hoeken van de gameboyroom zien, we blijven murw geslagen achter. Slowly But Steady Senpai zorgt voor een eerste verrassing in vergelijking met hun vorige album. De titel verraadt het al… een heerlijke, trage triphopbeat met zacht zoemende synths en een sax!! Gesampled of live ingespeeld of het sax register van een keyboard ? We worden in het ongewisse gelaten, maar mooi is het vast en zeker. Een welgekomen rustpuntje ook tussen het elektronische spervuur.
Dansen op het ideale tempo van rond de 120bpm is daarna ons deel in VXC16Valve. Het duo lijkt andere drugs gebruikt te hebben voor dit album, want ook Japaneazy vertoeft in dubby spacey easy listening sferen, maar dan moet Gamegirl nog langskomen , ze is toch iets minder frenetiek dan haar mannelijke collega’s. Mind Wonder doet ons dromerig dansend uitgeleide.
Wij vinden het vooral opmerkelijk dat deze honingmakers ons op korte tijd twee voltreffers van albums kunnen voorschotelen, waarvan deze sequel toch onze voorkeur draagt, wegens iets meer uitgebalanceerd en dus idealer voor huiskamer consumptie.
