De Antwerpse band (waarvan één vijfde ook uit Gent komt) His Trust Fund werd door singer-songwriter-gitarist Philippe François samengebracht. Muzikanten Mattias Geernaert (bas), Menno Buggenhout (gitaar), Sara Raes en Eva Tulkens (beiden percussie en stem) leent hij geregeld bij andere bands zoals The Jacquelines, Kosmo Sound, Four Aces Guitar Quartet, Undskyld en The LVE. Samen brachten ze net hun ep His Trust Funduit.
Het artwork voor dit album is van de hand van – kwistig met penseel, potlood en dergelijke in het rond zwierende graphic-novelist – Wide Vercnocke.
Voor Philippe François staat vast dat het hoogste goed van de mens het kapitaal van het hart is. Hij schuwt dan ook geen enkele loutering en sehnsucht in zijn poëtische teksten. Gemijmer wordt dartel weggetokkeld met het meerstemmige geluid van His Trust Fund.
Dat gitaartokkels de leidraad zijn van de songs en voor de nodige spanning zorgen, wordt al snel duidelijk in Allegory Of The Dark. De southern style countryblues-stem van Philippe kentert die spanning tot een warm geheel.
Het gezapige ritme van de countrybas in Role Model laat je meedrijven. Fijne, ritmische geluidjes worden doorheen het nummer geschud, waarbij de spanning in het nummer nu vooral in de vocals ligt: de melancholisch klinkende mannenstem waarover rijkelijk zoete vrouwenstemmen gestrooid worden.
In Feed My Bones To The Birds komt de uptempo tokkelende gitaar opnieuw sterk naar voren. “Dancing in the shadows of the fire” is een van de mooiste meerstemmig gezongen lijnen, waarbij de dames een instant-retro-gevoel opwekken. Prachtig dat dit nummer dan ook op die manier a capella eindigt!
Het nummer dat het meest doordrongen is van die sehnsucht (het blijft verdomme toch een woord dat moeilijk vertaald kan worden) is zonder twijfel Love Is A Disease. Dat de tekst hard hart-rakend is, hoeven we u niet te vertellen. De sound doet het eveneens zo sterk en hetzelfde geldt voor The Bait.
Waltz For Two Fires is zoals een echte wals hoort te zijn: passioneel en voorzien van een stevige portie dramatiek. Als laatste song op de ep een sterk nummer, waarin een enkele elektrische gitaar af en toe enkele krachtige tonen uitstoot en de stemmen samenklitten tot een theatraal akkoord.
Een vleugje Leonard Cohen en Jeff Buckley, vol weemoed en verslagenheid, maar evengoed euforisch verlangen. Zes heerlijke songs met een verdoken melancholie die we graag bij een goed boek en een rood wijntje hebben. Op het einde van een nacht rond een uitdovend kampvuur, waarbij vrienden die jarenlang elkaars geheimen, miserie en vreugde deelden ook eindelijk het vuur in elkaars ogen vinden. Of live in een warme, maar hippe bruine kroeg, moest die ergens te vinden zijn.
Wil je His Trust Fund live mee maken? Dat kan!
