We zijn helemaal niet nationalistisch ingesteld, niets is immers zo erg dan je ogen alleen maar op eigen grenzen te richten, maar is het onze schuld dat er in dit piepklein landje zo veel goede releases komen? Neen dus, en met Hindrance heeft High Hi een plaat afgeleverd waarvan je een wow-gevoel over houdt.
Frontvrouwen die de ziel uit hun hart schreeuwen, we hoorden het dit jaar al eerder op het heerlijke debuut van Brutus en daarmee zitten we meteen op de golflengte van High Hi. De band grossiert in de jaren 90 geluiden van female rockbands als L7 of Babes In Toyland en brouwt daar iets heerlijks hedendaags mee.
Deze band rond zangeres/gitariste Anne-Sophie Ooghe (zwevend tussen Kate Bush en Courtney Love), bijgestaan door drummer/zanger Dieter Beerten en bassist Koen Weverbergh, liep in 2014 al eens in de kijker door zowel de finale van Humo’s Rock Rally als de selectie van De Nieuwe Lichting te halen.
Er verscheen een ep, er werd getoerd, ze werden de Artist In Residence in de Trix, maar hoe mooi dit allemaal leek, had het trio blijkbaar een heel ander plan in gedachten: rustig werken aan een debuut. Gewoon omdat High Hi snapt dat die overdonderend moet zijn, en onder de professionele leiding van de Das Pop-muzikanten Reinhard Vanbergen en Niek Meul is hij er nu: het langverwachte debuut! En tja, we zegden het al: dit is een wow en hoe!
Als je High Hi één ding moet verwijten, dan is het wel het feit dat ze het de luisteraar niet gemakkelijk hebben gemaakt om een treffende beschrijving voor hun energieke female punkpop te vinden. Niet dat dit moet, geen mens die weet welk etiket hij op Hypochristmutreefuzz moet plakken, maar ze zijn wel één van de beste bands van Vlaanderen. High Hi is ook duidelijk een band die zich geen moer aantrekt van trends, het moet gewoon goed klinken! Tracks die niet al te gemakkelijk hun structuur weergeven, maar na een paar draaibeurten in je muzikale brein zitten. Belpop (wat dat woord ook mag betekenen) die in je collectie moet!
DIDIER BECU
