Ergens in het midden van West-Vlaanderen is er een klein oud cafeetje waar je terugvliegt naar eind jaren zeventig . Zo een spot die bekend en berucht is voor subcultuur en het zogenoemde genre niche topconcertjes. Hooguit twintig man staan in de B52 aan de toog te slurpen van een fris pintje. In het zaaltje om de hoek achter de toog zijn twee groepjes zich aan het omkleden en beginnen ze te soundchecken en te vloeken op een paar kabels.
Een paar goeie vrienden zijn hier samengekomen om een optreden te komen bekijken van Struggler. Er is blijkbaar een voorprogramma onder de naam Ground Nero. Wie zei Finding Nemo? Geen van ons allen kent deze groep. We gaan het een kans geven in afwachting van Struggler die deze memorabele avond één van de beste optredens van het jaar zullen geven. Maar dat wisten we toen nog niet en doet hier eigenlijk ook niet ter zake. Ground Nero dus.
Ground Nero bestaat uit drie leden: Gwijde de Eerste (zanger en ex-lid Portrait Bizarre), Peter Philtjens (bass) en Peter Smeets (gitaar en synth). Zonder woorden komen ze het kleine podium op en beginnen ze aan hun set.
Het eerste dat ons opvalt is de geweldige presence en charisma van de zanger. Hij beweegt zich als een jonge Peter Murphy doet denken aan David Sylvian in zijn Japan-periode , en… wat een stem!
De sound is vanaf de eerste seconde de sound waar we als jonge new waver zot van waren in de jaren tachtig: de snedigheid van Killing Joke, dat zwartgallige van Joy Division en die bombast van The Sisters Of Mercy. Maar dit is Belgisch, en beter dan wat The Mission en The Fields Of The Nephilim vandaag op het podium brengen. Maar wat Ian Curtis, Andrew Eldritch, en zelfs Wayne Hussey en Jaz Coleman niet hebben is die stem van Gwijde. Bijgestaan door de twee Peters op bas en gitaar en hun eigen Dr. Avalanche zonder naam komt een mooie wall of sound op ons neer als avondonweer op een extreem hete zomerdag.
Scales is de tweede plaat van Ground Nero en is even goed als hun eerste Beyond. Vier nieuwe nummers die heel mooi aansluiten op hun eersteling met dezelfde power en gedrevenheid. Het eerste nummer Bannockburn pakt je al vanaf de eerste seconde bij je nekvel, het tweede nummer Parasites zet uw nekhaar recht met een gloeiende gitaar en dan valt de synth in… Dit moeten we niet verder bespreken, Ground Nero is de naam, koop hun platen, ga naar hun concerten, dit is Belgisch en dit is wereldtop.
De Scales-ep wordt voorgesteld op 2 juni op het Porta Nigra festival in Aarschot.
Facebook