What would your daddy say? Met die weinig cryptische vraag wordt het langverwachte tweede album van Grand Blue Heron voor geopend verklaard. Come Again is de opvolger van Hatch (2015), het schromelijk onderschatte debuut van de Gents/Kortrijkse band die zich één van de erfgenamen van het woeste Hitch mag noemen.
Deze daddy zegt: veel eighties en nineties invloeden die samen een goede noise/grunge/postpunk – cocktail vormen die verrassend eigentijds klinkt. Eerder een grondige update van de erfenis van de inspirators Wipers, The Jesus Lizard, Girls Against Boys… om er maar enkele bij naam te noemen – dan retro.
De plaat opent met de air van een opstijgend vliegtuig. In de cockpit: een piloot met guts die de opgelopen delay goed wil maken en bijgevolg geen tijd heeft voor flauwekul. No time to waste. De motoren brullen en blijven dat vastberaden doen tijdens het titelnummer – de eerder uitgebrachte single Come Again – en vooral tijdens Head dat zich grimmig een weg omhoog beukt tot de kruishoogte is bereikt.
Het wat onbestemde The Cult, geen referentie naar de gelijknamige band, vormt het eerste rustpunt op de plaat en lijkt vooral de weg vrij te maken voor het weids klinkende War On Ra waarin alle groepsleden het ruim zes minuten lang tegen elkaar opnemen met hun weapon of choice. Indrukwekkend en onmiskenbaar één van de hoogtepunten van de plaat.
Op het moment dat je je na de turbulentie veroorzaakt door het punky Zero Six Oh Six opmaakt voor een zachte touchdown, komt er met Chlamydia alsnog een onzachte buiklanding aan. Heerlijke houthakkersrock om mee te eindigen. Met een bijzonder stevige smak weer op de grond. Thank you for flying GBH!
Grand Blue Heron stelt de nieuwe plaat voor op 17 oktober in De Kreun waar de band het podium deelt met The Posies. Het kan ook in Gent, op vrijdag 7 december in Charlatan.
