Een volledige week voor A Gift That Should Have Been Reserved for the Great Lights, de nieuwe plaat van Solar Temple, uit komt, is er al Teloorgang van Galg. Waarom we die twee aan elkaar koppelen? Wel, omdat zowel Mink K. (ook Fluisteraars) als Omar K. (ook Isakandr, Dool) ook van de partij zijn op allebei deze platen, al zijn de opnames van de ene heel wat recenter dan de andere.
Waar er bij Solar Temple sprake is van echt nieuw werk, is dat bij de plaat van Galg helemaal niet het geval. Op een jaar na zijn de opnames namelijk een decennium geleden gemaakt. En toch zijn we blij en verheugd dat deze donkere trip bestaande uit de nummers Hemeltergend, Verzoeking, Het Mes en Doorn in het Oog alsnog het levenslicht zien en we het genoegen krijgen om ze tot ons te nemen.
M op drums, S gitaar en zang, of eerder oerschreeuw, en O ook op gitaar en dito oerschreeuw. In Hemeltergend horen we ook een saxofoon de boel verder opvrolijken met dissonante tonen. Die wordt gemarteld door ene Otto Kokke, inderdaad, de helft van Dead Neanderthals.
Uitzichtloos klinkt het, desperaat, wanhopig. De zoektocht naar schoonheid in de huidige wereld, wat het opzet was van Teloorgang, faalde op elk vlak wat resulteert in een gitzwarte plaat die ergens tussen doom en black is blijven hangen.
Repetitief en percussief wekken de nummers een gevoel van vervreemding op, depressieve drones als het ware die het licht in niemands ogen gunnen.
Waar voorgangers Afzicht en Monochroom veel elektronica bevatten, koos het trio deze keer voor echte instrumenten en eerlijk gezegd, het werkt nog stukken beter dan het voorheen al deed.
Teloorgang is zo’n plaat waarvoor de planken niet zijn gemaakt waarop ze liggen te bestoffen tot iemand ze uitbrengt. Daarvoor is dit album veel te goed, veel te intens, veel te vrolijk.
