In het Vlaamse clubcircuit is Sarah Devreese al een tijdje een bekende naam. Ze haalde in 2014 de finale van Humo’s Rock Rally, kreeg als singer-songwriter overal de verdiende lof en na het uitbrengen van twee ep’s (At Peace With War en Outgrowing The Cocoon), is nu haar debuut uit.
Het enige verschil tussen vroeger en nu is dat Sarah voortaan als artieste voor de naam Eyemèr kiest. Voor de rest blijft ze het alleen doen met haar gitaar, en natuurlijk met haar stem.
Eyemèr is een perfectioniste, maar een plaat moet vooral eerlijk klinken en dat doet Temporarily Colourblind. De titel verwijst naar een donkere periode uit Sarahs leven en de teksten gaan bijna altijd over de fragiele dromen van een melancholiek persoon. Enerzijds bang om het hart nog maar eens vertrappeld te zien worden, anderzijds beresterk genoeg om te zeggen wat ze wil.
Alle songs zijn akoestische en lo-fi in de puurste zin van het woord. In vele gevallen levert zoiets een saaie plaat op, maar Sarah bezit net als bijv. Annelies Van Dinter genoeg stemtimbre om je een klein uurtje in haar greep te houden.
Muzikaal zweeft haar muziek ergens tussen de klassieke folk van Joan Baez en de darkwave van This Mortal Coil. Het klinkt zwart, maar het is tegelijkertijd hoopvol en soms ontzettend cynisch (You’re not a murderer because you want to kill).
Temporarily Colourblind is het werk van een artieste die het verdient om te worden gehoord.
DIDIER BECU
ENGLISH VERSION
In the Flemish club circuit, Sarah Devreese is a familiar name. In 2014 she won the final of the rock contest Humo’s Rock Rally, she received high praise as a singer-songwriter, and after releasing two EPs (At Peace With War and Outgrowing The Cocoon), hee coimes her debute album.
The only difference between then and now is that Sarah calls herself Eyemèr. For the rest she remains the same artist: a girl with a guitar and a wonderful voice.
Eyemèr is a perfectionist, but a record should sound honest and Temporarily Colorblind does sound that way The title refers to a dark period in Sarah’s life and the lyrics are almost always about the fragile dream of someone who is immersed in melancholy: afraid to be heartbroken again, but strong enough to say what should be said.
All songs are acoustic and lo-fi in the purest sense of the word. In fact, it could be a boring album, but just like Annelies Van Dinter of Echo Beatty, Sarah has enough talent to keep you in her grip for an hour.
Musically, she hovers between the classic folk by Joan Baez and the dark wave of This Mortal Coil. It sounds black, but it is also hopeful, and sometimes it is very cynical too (You’re not a murderer because you wanna kill).
Temporarily Colourblind is the work of an artist who deserves to be heard.
DIDIER BECU