Er was een tijd dat acid jazz een dingetje was. De hype duurde zijn tijd en dan verdween het genre grotendeels opnieuw naar de achtergrond, naar de zijlijnen van het muziekgebeuren zonder ooit helemaal te verdwijnen.
Er is sprake van een ensemble en dat mogen we letterlijk nemen. Een voortdurend wisselende groep muzikanten speelt mee als het past binnen het kader van een sessie of binnen een tijdsschema van dit individuele muzikant.
Bandleider is Frank Incense, die ook al wat furore veroorzaakte met de krautrockers The Sun Or The Moon. Het verwondert uiteraard niet dat in het geluid van zijn Erich Zann Ensemble invloeden opduiken uit ’s mans andere band. Kraut en psychedelica mengen zich met de veelal instrumentale en grotendeels los uit de pols geïmproviseerde muziek.
Een bataljon aan instrumenten zorgt voor een breed palet aan klanken waarbij het jazzy karakter van de vijf nummers het voortouw neemt. Dat komt voor een groot deel door het geïnspireerde getoeter van Daniel Reck, die klarinet, saxofoon en trompet speelt, naast nog een heel stel andere instrumenten.
Het openingsnummer, en de afsluiter, zijn gebaseerd op het nummer Brown Rice van de legendarische en virtuoze trompettist Don Cherry. Reden te meer voor het ensemble om eer te betonen aan de psychedelisch getinte freejazz van hun grote voorbeeld.
Vijf nummers staan er op het schijfje, swingend en imponerend door zijn veelzijdigheid over de gehele lijn. In de afsluiter komt daar nog de etherisch klinkende stem van Kerstin Pfau bij, die het album prima besluit en afrondt.
