Loveboat nog aan toe! De popcrooner Embracingfranki laat de ep The Mystery of Love op ons los. Maar of dat een goede zaak is…
Opener en titeltrack is een lap vintage disco, met echte strijkers en al. “Barry White is alive & kicking en leeft in Gent. Hij klinkt wel wat witter dan vroeger”, was mijn eerste gedachte. En daarna kreeg ik flashbacks naar de foute seventies. Dingen op de Hollandse televisie. De Dolly Dots. Spel zonder grenzen. Gymnastiek met Olivia Newton John in roze-blauwe spandex. Als deze tribute van het Gentse nachtlevenfenoomeen geen hit wordt op travestiefeesten, dan weet ik het ook niet meer. Maar hoe dood ie ook moge weze, Barry White blijft ongestoord zitten op z’n troon van de seksdisco. Je moet weten dat de Walrus of Love 6 pakjes per dag rookte en vader was van minstens negen kinderen. Minstens.
Het gefriemel van The mystery of love draait met track twee finaal in de soep. In plaats van op de dansvloer te blijven of tussen de lakens te duiken, gaat het met That’s what friends are for richting nergens in een donkere achterafsteeg. Met foute vrienden die veel te drammerig zijn.
In het weinig spectaculaire I’ve Been Wrong Before, laat Franki de balladeer in zich los. De Sinatra van Gent is hij niet, maar zijn stem verdient betere arrangementen en songs.
En dan is er – hoogtepunt – de nachtwals Dreaming my dreams with you. Een slow van heb ik je daar, inclusief doorrookte parlando aanzetten. Denk Richard Hawley, de sixties-Elvis. Geef me een paar dubbele whiskeys en we verkondigen dat dit een wereldnummer is. En we zullen het menen ook. Net zoals Franki dat doet. Hopelijk zijn we het de volgende dag niet vergeten.
Pianoballad The Crying Game zou een mooie afsluiter kunnen zijn, ware het niet dat het nummer verzuipt in een kathedraalecho. En het laatste waar we aan willen denken tijdens the luuuvethang is aan een pastoor.
