Het is ondertussen vier jaar geleden sinds Nachtlicht, Eefje De Vissers vierde album dat in zowel België als Nederland hartelijk ontvangen werd. Ondertussen woont ze al even in Gent, op een appartement waar de grens tussen studio en woonruimte nogal vaag is. Over grenzen spreken is dan ook onbegonnen werk als het gaat over Eefje de Visser, haar levensstijl of haar muziek. Nadat vier jaar lang alle nieuwsgierige neuzen geen geurtje konden oppikken is nu haar vijfde album vrijgegeven. Bitterzoet, een project waar heel veel tijd, aandacht en oog voor detail is in gekropen. Een plaat waar tegenstrijdigheden samenkomen in het midden, en De Visser laat ons horen hoe die botsing klinkt.
Onmiskenbaar Eefje en alles wat aan haar opvalt, dat is Bitterzoet. Teksten vormen meer een beeld of een sfeer dan een verhaal en vaak worden haast banale momenten met veel detail geschetst. De ene schets al kleurrijker dan de andere. Wat echter nieuw is, schuilt hem in de productie. Naast de dromerige stem van Nederlands grootste dromer zijn er ook een waaier aan elektronische geluiden te horen.
Op sommige momenten druppelt Bitterzoet in de territoria van synthwave of ambient en er zijn haast geen genres die beter zouden passen. Synthesizers en drumpads springen her en der in het oor om je luistertocht te vergezellen. Puristen kunnen het wat poppy noemen. Fans kunnen het enkel goed noemen. De nieuwe wending valt heel hard te smaken, al vinden we het soms wat te veel van het goede. Het is een beetje als een vijfgangenmenu. Eerst kan je er niet genoeg van krijgen, maar dat laatste gerechtje was meer een plicht dan een wens.
Bitterzoet bijt de spits af met Zwarte zon. Het nummer toont al meteen wat het volledige album in petto heeft. Ongelofelijk strakke harmonieën in het stemdepartement en vluchtige elektronische ondersteuning. De compositie is éénduidiger dan je zou verwachten van Eefje De Visser, maar de productie is allesbehalve elementair. Een hoop verschillende instrumenten geven vanuit verschillende hoeken de song een subtiel duwtje. Er is duidelijk heel veel aandacht gegaan naar detail en dat is hoorbaar.
Op Bitterzoet komen wat meer stijlkenmerken terug. De melodie gaat in de strofes plotseling verbazend mineur en naar beneden, maar de stem dartelt erna al even onverwacht de lucht in. Nadat het nummer een tijdje vlak over de grond leek te zweven doet de zin “wil je blijven vannacht?” het hele nummer opstijgen naar de wolken. Wegdromen kan soms ongelofelijk schoon klinken. Stilstand verkent samen met een donkere en sombere synthesizer de angst van apathie en passiviteit en hier komt het potentieel van elektronische begeleiding volledig tot zijn recht. Een experiment is al waardevol in het proberen, maar het slagen ervan is altijd mooi meegenomen.
Thema’s als instabiliteit, drang naar dynamiek en onzekerheid schijnen op verschillende plaatsen door in de plaat. Zo was al duidelijk in Stilstand dat tot een halt komen haast angst inducerend werkt. In Kom op vertelt ze (in hoeverre het een verhaal kan genoemd worden) over het veranderen van man, woonplaats en land en wenste ze dat ze kon staan. Armen vangen haar op in De Parade en in Maak Het Stil is ze niet zeker dat de liefde die ze geeft ook gewild is. De begeleiding klinkt in Controle allesbehalve gecontroleerd en gaat zelfs richting noise.
Heel veel goeie nummers op Bitterzoet. Heel veel nummers eigenlijk. Misschien net iets te veel. Na vier jaar werk heeft elk detail heel veel aandacht gekregen. Alles is gestroomlijnd en klikt mooi in elkaar, maar dat zorgt er ook voor dat de productie van het album erg overkoepelend aanvoelt.
De nummers variëren onderling niet genoeg om dertien nummers te rechtvaardigen. Nochtans hebben haast alle nummers een uitgesproken identiteit en eigen experimentjes. Helaas worden die een beetje verdrongen in de globale productie, waardoor we naar het einde toe al vergeten zijn hoe Onverstaanbaar klonk als Groen bezig is. Onder de stroomlijn van het album liggen er schatten, de ene al wat dieper onder de stroom dan de andere. Deze mochten gerust schaamteloos op de oevers gepresenteerd worden.