In 2016 trok DVKES de studio in met Mario Goossens (Triggerfinger) wat resulteerde in de stevige debuutplaat Push Through. Na een jaar vol optredens werd het vrij stil rond deze band. In de tussentijd moesten ze gitarist Maxim Hellicks laten gaan en gingen ze verder als trio. Vol nieuwe moed belandde de band bij de finalisten van De Nieuwe Lichting van Studio Brussel 2020 en trokken ze de studio in met producer Micha Volders (Whispering Sons, The Sore Losers) om eindelijk hun tweede langspeler in te blikken.
Volders trok Joos Houwen, Antoni Foscez en Pieter-Jan Janssen volledig uit hun comfortzone waardoor deze tweede DVKES-plaat totaal anders klinkt dan zijn voorganger. In de studio kreeg het trio ook nog versterking van Lara Chedraoui (Intergalactic Lovers), Naomi Symons (Reena Riot) en Ciska Vanhoyland (Mon-o-Phone) die de songs nog meer kleur gaven.
Met opener Vision & Reshape krijgen we een intro waar veel krautrock-invloeden in te horen zijn dankzij de monotone drums en bas-sequence. Als de gitaren invallen opent het nummer volledig en blaast Dvkes ons van onze sokken. Bij Spread Makebelieve bouwt het trio een lekkere groove wat het nummer lekkere dansbare maakt. Undercover was de eerste single uit de plaat en daar waren we bij de eerste beluistering al van onder de indruk.
Risk Of Rain begint met een intro die afkomstig zou kunnen zijn van Giorgio Moroder maar Dvkes maakte er een sterke aanstekelijke indiesong van en geen disco kraker. Sinister is een song die heel dreigend klinkt en waar de psychedelische uitspattingen voor de verrassingen zorgen. Let The Kids Have Fun móet gewoon een single worden! Het nummer werkt enorm op de dansbenen en is misschien de meest aanstekelijke track op de plaat.
Voor het hoekige Real People, haalde Dvkes duidelijk de mosterd bij de vroege Talking Heads, wie kan daar nu iets op tegen hebben. In Freeze Frame mix het trio krautrock met Devo en ja dat is een ‘match made in heaven’. Met Hey Come On komt Dvkes serieus in de buurt van de overweldigende Big Black-sound. De ingetogen single Done With Mercy sluit de zeer afwisselende plaat af.
Joos Hauwen en co hebben de tijd tussen de vorige plaat en deze langspeler goed gebruikt om het Dvkes-geluid uit te breiden. Het levert een heel avontuurlijke plaat op vol aanstekelijke songs die aan je blijven kleven en je niet meer loslaten. Ook al waren we best tevreden met de debuutplaat van Dvkes, toch vinden we deze Echoplasm nog veel beter dan zijn voorganger.