Net zoals goede wijn moet rijpen, hebben sommige bands een tijdje nodig om te ontdekken dat ze meer in hun mars hebben dan het spelen van wat covers. Niets verkeerds trouwens met enkele goed geplaatste covers, maar origineel werk houdt ons toch net iets meer in de ban. Voor Dirty5, dé Brugse bluesband van het moment, was er zeker zo’n rijpingsproces nodig. En net zoals dat ook met wijn gaat, moet je voorproeven, even laten bezinken en dan met volle teugen genieten. Dirty5 is goede wijn, zoveel is duidelijk! Hun debuut Travelling Shoes is het daarbij horende gepaste gerecht.
De plaat opent met Dirty5 Jive een uptempo nummer dat aanleunt bij de funky blues die deze jongens zich zo eigen gemaakt hebben. Browneyes Blues neemt ons meteen mee naar de boogiewoogie peroide waarbij stilzitten geen optie is. Op Die For You verkennen ze heel voorzichtig de jazz. We sluiten kant A af met We Used To een track om U tegen te zeggen.
Tijd om de plaat om te draaien en meteen verliefd de worden op de rauwe blues van Big Devil. Dat de blues vele genres en subgenres kent is ons ondertussen al duidelijk maar Dirty5 zet dat nog eens graag in de verf want er zijn geen twee nummers die op elkaar lijken en dat is echt wel een sterk punt.
Dat we bij deze Big Devilon willekeurig aan The Doors moeten denken zal ongetwijfeld wel toevallig zijn. Zochten we met Big Devil eventjes de jaren zestig op, dan katapulteert Don’t Like you Mule ons direct nog maar eens dertig jaar verder terug in de tijd. Een zalig opgewekt deuntje duwt de zon binnen, terwijl de tekst af en toe een wolkje laat passeren.
The Last Spark is dan misschien wel het laatste vonkje in het liefdesleven van Johnny Browneyes, de song bevat genoeg vuur om ons warm te houden. Met Won’t Stand You Around, sluiten we nog net niet af al is het wel het laatste zelfgeschreven nummer op de plaat. Het bevestigt nog maar eens wat we een dikke dertig minuten geleden al vermoedden: Travelling Shoes is een must have plaat voor iedere liefhebber van een portie goede blues.
De afsluiter van deze mooie schijf is Way Down the Hole, een cover van de Tom Waits song die ze brachten op de Bruoggota Tribute show van 2019. Dat dit nummer uiteindelijk ook in het vinyl geperst werd, doet geweldig deugd, maar meer tijd moeten we daar niet aan besteden. Aan het beluisteren van hun muziek zou ik wel nog een paar uurtjes opofferen.
Je zou dit met wat goede wil een conceptplaat kunnen noemen want het personage Johhny Brown Eyes komt enkele keren terug in de notities die de songs vergezellen maar veel meer moet je daar ook niet achter gaan zoeken. Het album is beperkt tot negen nummers waarvan er acht zelfgeschreven zijn en die er allemaal een voor een met volste recht opstaan. Vullertjes zijn er niet te vinden en dat komt dan vooral doordat iedere song op de plaat zorgvuldig gekozen is. Maar uiteraard ook omdat ze er hun tijd voor genomen hebben om deze plaat te maken. Alles is gewikt en gewogen en enkel het beste haalde het eindresultaat. Een resultaat waar je toch blij van wordt.