Uit de West-Vlaamse zandleembodem groeit langzaam maar zeker een Darqo eik. In 2016 kregen we het ijzersterke debuut NightsInTheScullery tegen onze tanden. Darqo’s eigenzinnige en spontane sludge doom metal versterkte het verlangen naar nog meer van dat allooi. Als een honger stimulerend tussendoortje kregen we in 2021 de verrassende experimentele EP Tannhauser Gate te horen. Ons geduld werd op de proef gesteld maar na zes jaar (sparen voor een nieuw gebit) kunnen we ons terug overgeven aan de sloophamer van de Roeselaarse band.
DawnOfTheMeek blijkt een waardige opvolger geworden te zijn van NightsInTheScullery. We krijgen terug een flinke portie noise doom metal voorgeschoteld. Het album staat vol zinderende sludge en doom riffs die in een atmosferische saus geduwd worden. We horen duidelijk de invloeden van het Tannhauser experiment in de rustigere passages van DawnOfTheMeek. Het album krijgt hierdoor een wat dromerige omkadering waardoor het gebrul en gekrijs nog beter tot zijn recht komt. Darqo weet perfect een evenwichtige diversiteit te behouden door cleane zang, een strakke ritmesectie, aanstekelijke baslicks en elektronische effecten te vermengen met loodzware riffs.
De West-Vlaamse band nam (genoodzaakt door de pandemie) zijn tijd om DawnOfTheMeek in elkaar te knutselen en het eindresultaat mag er meer dan zijn. Tijdens de zweverige passages en met de ingetogen (cleane) zang doet Darqo ons een beetje denken aan de Noorse avant-garde metal band In The Woods… die ons in de jaren 90 enkele schitterende juweeltjes bezorgde. Met hun progressieve vorm van atmosferische slugde doom metal knipoogt Darqo dan ook richting avant-garde. De bizarre laatste track (MidnightSun) op deze schitterende plaat is daar het beste bewijs van.