Owen en Jasper zijn eigenlijk twee derde van Days Of Desolation die wel zin hadden in een ander bandje, een voor de grap. Met Femke erbij op eendenborstzang zou dat wel goed komen en zouden ze een paar shows spelen en klaar. Het liep echter helemaal anders met de familie Duck. Het publiek op concerten en henzelf amuseerden zich dermate kostelijk dat ze het niet konden laten om verder te gaan met de band die de naam Dahmer Duck mee kreeg.
Eigenlijk wel maf, want in onze kindertijd hoorden we ook al eens een plaat met eendenborstzang. In het gezegende jaar 1974 was er het album Kwek Kwek van Ronald And Donald. Novelty avant la lettre met een hitje als Couac Couac en Tomato Soup op het palmares van de man die zich ook onder meer Papa Moustache, Eddy Govert en Eddy Van Mouffaert liet noemen. Uiteraard is er bij het hedendaagse combo, toen waren we jong, nu stilaan wat ouder, geen sprake van echt eendjesgekwaak of accordeondeuntjes maar van snoeiharde powerviolence met een vervormde stem als een seriemoordende braadkip.
Veel humor ook, dat kan niet anders met een project als dit. Met titels als Aggro Mosh Fuck Fest 8000, Permafrost Zombie, Picking Fights With Suicidal People en Poultrygeist kan het wat ons betreft al niet meer fout gaan. En dat doet het ook niet. Grinden met kippen, de violence in de power zetten en terwijl met braadkippen begoten met mosterdgassaus gooien, wat wil een mens nog meer?
Omdat de teksten veel te goed te verstaan zijn zit er een mooi ontworpen tekstvel bij met ook nog een prachtig Bijbels eendentafereel ontworpen door Owen Duck, die samen met zijn kompanen met hoogdringendheid meldt: Nazi Ducks Fuck Off.
Heerlijk scheef allemaal, hilarisch, to the point en zeker voor herhaling vatbaar. Ook belangrijk: na een hele tijd alleen digitaal beschikbaar te zijn geweest is dit album nu, eindelijk, ook op vinyl verkrijgbaar. Met sticker en patch voor ieders welzijn. Zeiden we al dat ze uit Halen afkomstig zijn, deze grindende haantjes / hennen / eitjes / watjes? Nu dan.
