Er is leven na Creature With The Atom Brain. Niet dat er na Night Of The Hunter veel sprake was van rusten voor Aldo Struyf. Meestal ergens on the road met Mark Lanegan of Millionaire. Tussen de vele optredens door had Struyf tijd om songs te componeren voor zijn eigen muzikale ei: Crayon Sun.
Met een cv als die van Struyf was het niet al te moeilijk om een hoop rasartiesten rond zich te scharen, en voor zijn debuut kon de Antwerpenaar rekenen op de input van Dave Reniers (44 Rave, Electric Kings), Tomas De Smet (King Dalton, Zita Swoon), Antoni Foscez (DVKES, Go March, Meuris) en Dave Hubrechts (The Grave Brothers). En tja, met zo’n mannen rond je heen heb je bijna een absolute garantie voor muzikaal vuurwerk, en dat is het ook geworden.
Hoewel het iets met de Belgische link zal te maken hebben, krijg je na afloop het (heerlijke) gevoel dat een plaat als deze van Crayon Sun alleen maar in België kon gemaakt worden. En daarmee bedoelen we de tegendraadsheid en het eigenzinnige karakter ervan, dat tikkeltje extra die bands als Evil Superstars, dEUS of Millionaire ook iedere keer weten te bieden.
Crayon Sun maakt misschien wel americana, en bij momenten wordt het zelfs ronduit country, maar Struyf tast bij iedere songs de grenzen af van wat er net naast het genre ligt en dat resulteert in een toch wel zeer originele aanpak. Een debuut die ook schippert tussen bittere ernst en zwarte humor, en zweeft tussen de weltschmerz van Sparklehorse en de absurditeit van Monty Phyton. Verzuipen in je eigen mistroostigheid zonder dat je kopje onder wil gaan.
Zo zit Where Are You? vol pijn, maar zorgen de achtergrondkoortjes die een hoog Queen-gehalte uitstralen toch voor de glimlach die nodig is om te blijven doorgaan. Wayfaring Stranger leunt dicht aan bij wat ze bij onze noorderburen ook wel een levenslied plachten te noemen. Een crooner, een smartlap, maar een song die als geen ander droefnis bevat. Fout? Bijna, maar tevens geniaal.
Country is misschien wel het genre dat overheerst op dit debuut, zo lijkt het er bij The Sound Of A Broken Wing op alsof je je in een western bevindt die op de aftiteling wacht. De doden liggen in het rond geslingerd, de strijd is gestreden, het enige wat nog rest is het rouwproces en de oerdrive om alsnog verder te gaan. Muziek die aan je broek blijft kleven, zoals ook The Bender dat met zijn desolate mondharmonica doet.
Misschien ligt het aan het vele touren met maatje Tim (ofschoon we er dankbaar voor zijn), toch hoor je net zoals Millionaire dat op haar laatste Sciencing zo briljant deed, ook bij Crayon Sun heel wat elektronica doorsijpelen. Mondjesmaat, dat wel, zoals in het duistere Black Sun (wat wil je met zo’n titel) of in de Eels-achtige opener Find Love And Let It Kill You.
Hoeveel sublieme releases dit land aankan weten we niet, maar de nieuwe spruit van Aldo Struyf (over rijmen gesproken!) is er eentje die in de collectie moet. Met de k van kolossale klasse.