Er zijn bands die je bij je nekvel grijpen, vaak omdat ze je gewoon met de realiteit confronteren. Cocaine Piss is er zo één. Iedereen met een brein droomt er wel van om een Aurélie Poppins te zijn, je moet het alleen maar durven om je demonen uit te schreeuwen. De Luikse heeft daar geen moeite mee en daardoor alleen is Cocaine Piss een sensatie die je moet ondergaan.
Dat vond ook Steve Albini die dit debuut met de Luikenaars opnam. Voor de ene zal het als pure Riot Grrrl klinken (Bikini Kill is dan ook een referentie), voor de andere is het hardcore die je murw slaat (voor mensen zonder smaak gewoon lawaai).
Welke naam je het ook geeft, het vuile (zeg maar smerige) geluid van Cocaine Piss staat als een paal boven water.
In 25 minuten en 14 tracks lang gaat de band geen enkel obstakel uit de weg. Ze houden van masturberen en haten sport, en ze hebben er geen moeite mee om iedere seconde de dans te ontspringen. De vocalen van Aurélie klinken een tikkeltje kinds, soms is ze een engel en dan weer een duivel die in je gezicht spuugt.
Wat we zagen op een podium is uiteindelijk op een langspeler terecht gekomen: Cocaine Piss is de toekomst!
