Wie nog geen zin heeft om de mystieke en winterse sferen los te laten kan zich nog wat laven aan Lamaŝtu. De Italianen CHAIGIDEL en NERATERRÆ verweven hun duistere roerselen samen tot een ode aan Lamastu, de meest verschrikkelijke van alle vrouwelijke demonen uit Mesopotamische mythologie. CHAIGIDEL is Mattia Giovanni Accinni die zich met sonische klankoffers voor Qliphotische (kwade of onzuivere spirituele krachten uit de Joodse mystieke Kabbala) rituelen manifesteert aan de occulte kant van het muziekspectrum. De dark ambienttovenaar kennen we maar al te goed als NERATERRÆ die ons in het verleden al heel wat duistere elektronische lekkernijen voorschotelde.
Lamaŝtu is een ritueel dark ambient album met obscure en boosaardige geluidsweefsels. Het duo haakt grommende drones (NERATERRÆ) en rituele klanken (CHAIGIDEL) aan elkaar tot een compacte auditieve geluidsbelevenis. Vrolijke rimpelingen zijn op deze raadselachtige sonore uitbarstingen helemaal niet te vinden. De zwarte klanklava van Accinni en Antoni schuift zich langzaam onderhuids naar de bloedbanen met sinistere golven van dampende organische drones, zwarte mantra’s en rituele percussie. De transcendente sferen op dit luguber meesterwerkje worden extra versterkt met Tuvaanse keelzang, mysterieus gefluister en Tibetaanse klokken.
CHAIGIDEL & NERATERRÆ produceren met Lamaŝtu een uitermate dreigende en akelige geluidstrip met een hoog horrorgehalte. Het einde van de wereld is nog niet nabij maar deze twee heren laten wel al een mogelijk doemscenario horen. Lamaŝtu is een ware aanrader voor de liefhebbers van glibberige klankobscuriteit. Opgelet, de verwerking van deze intense portie donkerheid veroorzaakt heel wat neveneffecten.