San Giovanni Bianco, Bergamo, Italië is de uitvalsbasis voor het in psychedelisch aandoende gezelschap Cancervo. Het trio vernoemde hun band naar een iconische berg in het hart van de vallei waar ze heel wat tijd doorbrengen. De berg zorgt voor een hoop tradities en populaire legendes in de streek, waaronder het verhaal over een wezen dat half hond, half hert is en op de berg zou verblijven.
Reden genoeg voor Luka (bas, zang), Francesco (gitaren) en Sam (drums) om de band Cancervo op te richten om de mythes en legendes over dat wezen te eren en ruimere bekendheid te geven.
De groep is inmiddels aan zijn derde album toe. Gelukkig klinkt de muziek een stuk geïnspireerder dan de titel, want die is maar een beetje flauw.
Heerlijke doom, schatplichtig aan de jaren 1970 uiteraard, maar origineel genoeg om indruk te maken. Dat komt ook door de krachtige stem van Luka, waarbij geen ruimte is voor geschreeuw en getier maar eerder een diepe brommende vertellende grom. Die stem en de logge riffs zorgen mee voor een ietwat mythische sfeer, die perfect past bij het onderwerp van de nummers en de bedoeling van de band in het algemeen.
Mooi is vooral dat de band, die op zijn debuut volledig instrumentaal aan de slag ging, de zang maar mondjesmaat in zijn nummers heeft geïntroduceerd. Op het tweede album waren die al hier en daar aanwezig. Op dit derde werk is de stem een stuk prominenter aanwezig. Het werd tijd om echt aan het vertellen te slaan, waar op eerdere platen de sfeer nog moest worden gezet om het mythische wezen van de Cancervo-berg te kaderen.
Als Cancervo op deze manier verder zijn eigen pad volgt, zijn we ervan overtuigd dat deel vier nog indrukwekkender zal worden dan dit al niet misselijke derde deel in de muzikale queeste van dit stel Italianen.ancervo
Cancervo: Facebook – Instagram
Electric Valley: Website – Bandcamp – Facebook – Instagram