Al sinds 1996 grossiert Beyond The Labyrinth in kwalitatieve classic rock en symfonische rock van de bovenste plank. Soms poppy, dan weer wat steviger en met een ongelooflijk gevoel voor melodie. Met The Game is de band toe aan zijn zesde album, de bandnaam wordt nu ingekort tot het krachtige BTL. Onder die bijnaam en met een hernieuwde line-up met Johan Lotigiers als nieuwe, krachtige keel, trekt de band iets meer de (hard) rock kaart. Zonder het gevoel voor melodie en finesse uit het oog te verliezen, presenteert BTL zich in een wat ruiger jasje, met hernieuwde energie en vitaliteit.
Vanaf het sfeervol symfonische ronkende en rockende Play The Game tot en met de afsluitende bloedmooie ballad A Dream Come True, is het ronduit genieten en rocken geblazen. Met songs die soms doen denken aan het allerbeste uit het oeuvre van Deep Purple, Journey, Rainbow, Judas Priest of Blue Öyster Cult, trakteert BTL ons gul op een bijzonder muzikaal festijn.
De keyboardpartijen van Sjoerd Bruyneel klinken hemels, overdadig en toch nooit teveel, gretige gitaren van Geert Fieuw, potig just-in-time drumwerk van Michel Lodder en puik baswerk van Luc van Lierde én natuurlijk die fenomenale keel van Johan Lotigiers. Wat een zanger. Lotigiers kan moeiteloos de hoge noten aan en schittert eveneens grandioos in de wat lagere en warmere zanglijnen.
Waar albumopener Play The Game zich als een wat meer mid-tempo rocker manifesteert, met ook veel subtiliteit, wordt op het geweldige Midnight Madness het hard rock-‘n-roll-gaspedaal volledig ingeduwd. En nog. Wat een heerlijke, vuige en smerige rocker. Staat als een huis, deze gaan-met-dat-krom-stuk-fruit-banger van formaat. De song die je Rob Halford wel eens zou willen zien coveren. Of beter nog, in duet brengen met Lotigiers. Wow!
Tijdens hun show bij KIDS in Antwerpen werd de toen nog nieuwe single My Favorite Mistake door Lotigiers nog aangekondigd als ‘de cowbell-song van BTL’. Deze parel prijkt nu ook op The Game. Een heerlijke tongue-in-cheek bluesrocker, met inderdaad ook veel koebel. Ah ja! Dan is het volop lol trappen met een verrukkelijke rock-‘n-roll ode/ pastiche, die simpelweg A Little Bit of Rock ‘n’ Roll getiteld is. Geen nummer waarmee de band geschiedenis zal schrijven, wel gewoon een lekkere rocksong dus. Niets mis mee, toch?
Gooit BTL de prog-invloeden, waarmee Beyond The Labyrinth ons regelmatig wist mee te verwennen, nu volledig overboord? Nee, natuurlijk en gelukkig niet. De liefhebbers zullen duimen en vingers aflikken bij The Light, opgesplitst in The Light Pt. I (The Dying of the Light) en The Light Pt. II (This Guiding Light), op de lp-versie respectievelijk de laatste song van kant a en de eerste van kant b, maar eigenlijk toch stiekem één episch geheel.
Een heerlijke flow kent dit tweeluik, met ongelooflijk fijne keyboards en gitaarwerk. Let op die drums van Lodder, jongens en meisjes. Met geweldige vocals van Lotigiers op voor- en achtergrond. En wat een sfeer. Nu al een mijlpaal in het oeuvre van de band, en een mooie eerste epic voor BTL. Nu maar hopen dat The Light, als één geheel in de live-sets belandt, tussen andere favorieten als In Flanders Fields.
In My Music Is There wordt er opnieuw flink gerockt. Een geweldige drive en een meezinger van formaat. En dansbaar. Enfin, op zijn minst zit je met je hoofd of meerdere lichaamsdelen te schudden, toch? Met geweldige gitaarsolo’s van Fieuw en een erg mooi middenstuk. Hadden we trouwens al gemeld dat we Johan Lotigiers een ongelooflijke zanger vinden.
Eigenlijk bevat het album met Haunted House ook een cover, want bekend van Beyond The Labyrinth, toen gezongen door Filip Lemmens. Bijzonder fijn om Haunted House terug te horen, niet alleen omdat het een favoriet van ons is, maar ook omdat dat andere jasje ongelooflijk goed zit én die krachtige stem van Lotigiers de song naar een nieuwe hoogte tilt. Alles klopt. Eigenlijk wisten we dat al, want de song zat toen ook in de liveset in Antwerpen. De studioversie is subliem, met heerlijke keys ook van Bruyneel.
Kippenvel. Koude rillingen. Alleen al door die piano-intro van Bruyneel, aanhoudend wanneer Lotigiers’ stem invalt. A Dream Come True is een wonderlijk slepende ballad met een uitmuntend croonende Lotigiers, hemelse keys, fijn, zuinig percussiewerk van Lodder, Fieuws gitaren die op hun beurt zachtjes croonen. Lotigiers zingt doorleefd en naar de keel grijpend. Let op de vocalen en gitaar die de with you-passage als duet/duel brengen. Machtig. Een wereldsong als je het ons vraagt.
Eigenlijk bulkt dit album van hoogtepunten. Maar als je ons het mes op de keel zou zetten en we moeten favorieten noemen, dan zijn dat zonder enige twijfel Midnight Madness, The Light – Pts. 1 én 2, A Dream Come True en het herboren Haunted House.
Wie het album op cd koopt krijgt er nog een geremasterde versie van de 2024-heropname van de Beyond The Labyrinth-classic Fear’s The Killer én drie live-tracks als bonus bij. Een mooie greep uit het optreden op 22 maart 2025 bij Kids Rhythm ‘n’ Blues Café in Antwerpen. Een mooi aandenken voor wie erbij was. En wie het toen miste weet meteen waarom je beter wel kwam. Sterke uitvoeringen van Wings, In Flanders Fields én My Favorite Mistake.
Beyond The Labyrinth is dood, leve BTL !
