Als je Bram De Looze laat kiezen met wie hij een plaat wilt opnemen dan kom je sowieso bij topmuzikanten uit. Dat is niet anders op dit (semi) live-album Vice Versa waarop we De Looze horen in het gezelschap van de Berlijnse bassist Felix Henkelhausen en de uit New York afkomstige drummer Eric McPherson. Samen brachten ze tijdens een residentie, een week door in de Gentse Bijloke waar ze een livestream en dit geweldige album opnamen. De coverfoto van het album reflecteert trouwens de titel van het album. Meer daarover aan het eind van deze bespreking.
De nummers zijn gebaseerd op schetsen van composities geschreven door De Looze. Schetsen want hoe de tracks nadien evolueerden liet het trio volledig over aan de inspiratie van het moment. Ritmisch geeft dat vonken zoals duidelijk wordt in opener The Sequel dat een spannende reis is doorheen de fantasierijke wereld van het trio.
Zo’n beetje het tegenovergestelde van The Sequel is Out Of The Way. Het nummer is een bijna meditatieve studie waarin lang aangehouden, aangestreken noten op de contrabas, gedempte piano en drumklanken ons in een spannende, duistere droomwereld trekken.
Birth To Presence begint dan weer als een typisch Bram De Looze nummer vol speelse piano improvisaties zoals we die graag horen tijdens een late night concert op een intiem festival. Grossierend in tegentijden en tegendraads geaccentueerde toetsaanslagen. Wanneer na een minuut of vier de bas van Henkelhausen komt binnengewandeld – of moeten we zeggen gejogd – en het virtuoze slagwerk van McPherson de boel komt versterken, neemt het nummer een onverwacht energieke wending. De bas weigert nadien nog zijn plaats op de voorgrond af te staan en neemt het in het laatste deel van het nummer helemaal over. Over spanningsbogen gesproken!
Minimalistischer van inslag klinkt Toubaka dat opgebouwd is rond een eenvoudig motiefje dat steeds opnieuw herhaald wordt. Iedere herhaling wijkt verder af van het origineel. Uiteindelijk blijven er van het thema enkel nog wat fragmenten over. Het rijke muzikale vocabularium van De Looze brengt het nummer naar plaatsen waarvan je bij de aanvang van het nummer het bestaan nauwelijks kon vermoeden.
Tijdens Do Me A Favor T valt de verstrengeling tussen de piano en bas op maar ook het occasionele gebruik van bluesy accenten. Het nummer kabbelt aanvankelijk een beetje tot Bram De Looze en Henkelhausen een kleine versnelling hoger schakelen en mekaar beginnen uit te dagen. De delicate aanslagen en het subtiele gebruik van de cimbalen door McPherson is een constante doorheen het hele album en vormt de basis waarop de twee anderen zich veilig kunnen amuseren. McPherson is een meester in het understatement en zijn onwaarschijnlijk gevoel voor timing is ongeëvenaard. Echt openbarsten doet het nummer nooit en toch blijf je geboeid luisteren.
Afsluiter en titeltrack Vice Versa begint met een bassolo waar De Looze, met subtiele aanslagen, een feeërieke laag overheen legt. Het nummer klinkt een stuk abstracter dan het andere werk op het album. Met zijn ruim twaalf minuten, is Vice Versa het langste nummer op het album. Opnieuw springt het ongelooflijk inventieve slagwerk van McPherson in het gehoor. Maar ook De Looze laat zich helemaal gaan en demonstreert, een beetje onderkoeld zoals altijd, dat hij een onwaarschijnlijk pianist is. Tijdens een korte bassolo, een minuut of negen ver in het nummer, valt op hoe sterk Henkelhausen en McPherson ondertussen op elkaar ingespeeld zijn, zo naadloos hangt hun ritmische spel aan elkaar! Het speelplezier druipt werkelijk van dit nummer.
Met Vice Versa’s Vice Versa geven Bram De Looze, Eric McPherson en Felix Henkelhausen een meesterlijke demonstratie van hoe spannend hedendaagse jazz kan zijn als je ervoor openstaat. Een klein uur lang klinken ze alsof ze al jaren samenspelen terwijl ze mekaar op het moment van de opnames nog maar enkele dagen kenden. Sommige bands halen dat niveau nooit!
Hoe zit dat nu met die coverfoto en wat is de link naar de titel van het album? Wel, de foto werd gespiegeld en staat dus “vice versa” op de cover, maar dat hadden jullie al lang door natuurlijk…